مقايسه‌اي ميان براهين جهان‌شناختي غزالي و ويليام كريگ

A Comparative Study of the Cosmological Arguments Proposed by Ghazali and William Craig

چكيده براهين جهان‌شناختي براهيني هستند كه در آنها با تامل در جهان آفرينش و با تكيه بر نياز موجودات متحرك و ممكن، به يك موجود كامل استناد مي‌‌شود. يكي از اقسام‌اين دسته از براهين، برهان جهان‌شناختي كلام است كه در ميان متكلمان اسلامي‌‌ به برهان حدوث معروف است و در آن از طريق حدوث زماني عالم به اثبات وجود خالق پرداخته مي‌‌شود.‌اين برهان از براهين سنتي است كه به رغم نقدهايي كه به آن شده، در روزگار ما بازسازي شده است. مقاله حاضر تقرير سنتي‌اين برهان را توسط غزالي با تقرير بازسازي شده آن توسط كريگ مقايسه مي‌‌كند و در مقام بيان تفاوت‌اين دو تقرير نشان مي‌‌دهد كه غزالي با ‌اين برهان در‌صدد اثبات وجود خداست در حالي كه كريگ معتقد است يافته‌‌‌هاي علمي ‌‌احتمال وجود خدا را تقويت مي‌‌كنند.

Abstract The cosmological arguments are arguments in which through reflecting on creation and relying on the contingency of mobile and possible beings the need for the existence of a Perfect Being is inferred. One of these arguments is the scholastic theologians’ cosmological argument which is known as temporal originatedness among Islamic theologians. It is the argument through which the existence of the Creator is inferred from the temporal existence of the universe. This is a traditional argument which, in spite of the criticisms leveled against it, has been reformulated in recent times. The present article is an attempt to compare and contrast Ghazali’s version of this argument with Craig’s reformulated one. The conclusion is that Ghazali has sought to prove the existence of God through this argument while Craig draws on this argument to conclude that the new scientific findings, like Big Bang theory, adds to the strength of the probability of God’s existence.