مروري بر نظريه هاي تجارت بين الملل

تجارت بين المللي در جهان گذشته اي طولاني دارد و ملت ها از ديرباز براي برآوردن نيازها و دستيابي به كالاها و خدمات ساير كشورها به مبادله خارجي پرداخته اند. در گذشته تامين نيازهاي جامعه و سودجويي از انگيزه هاي اصلي كشورها براي ورود به عرصه بازرگاني بين المللي محسوب مي شد، اما امروزه اهداف مهم سياسي و اقتصادي ديگري هم در اين قلمرو مطرح مي باشد. برخي از اقتصاددان ها بر اين باورند كه بازشدن مرزهاي كشورها به روي يكديگر و گسترش داد و ستدهاي برون مرزي منابع اقتصادي ملت ها را به سوي فعاليت هايي كه بهره وري بالاتري دارند هدايت نموده و روند رشد و توسعه آنها را سرعت بخشيده است. از ديدگاه طرفداران تجارت بين المللي، گسترش مبادلات خارجي يك راهبرد توسعه اقتصادي محسوب مي شود كه در چند دهه گذشته كشورهايي مانند كره جنوبي، سنگاپور، تايوان، مالزي، اندونزي، برزيل و چندين كشور ديگر در آسياي خاوري و آمريكاي جنوبي از آن پيروي كرده اند. در ادبيات بازرگاني بين المللي اين رويكرد را سياست برون گرا يا گرايش صادراتي ناميده اند. ارزيابي هاي اقتصادي نشان مي دهد كه اين استراتژي در اكثر موارد موفق تر از ساير راهبردها بوده است. پيروان جهاني شدن نيز امروزه بر همين ديدگاه اصرار داشته و تجارت آزاد را راهكاري مناسب براي توسعه اقتصادي كشورها مي دانند. طي اواسط قرن شانزدهم تا سال 1990 در خصوص تجارت بين الملل نظريه هاي مختلفي توسط صاحبنظران ارائه شده است كه به برخي از آنها پرداخته مي شود.