مقايسه‌ي اثر بخشي رژيم سيپروفلوكساسين و داكسي سيكلين با رژيم ريفامپين و داكسي‌سيكلين در عود تب مالت

Comparison between Efficacy of Ciprofioxacin -Doxycycline with Rifampin – Doxycycline Regimens inrelapse of Brucellosis

زمينه تب مالت يكي از مهم ترين مسايل بهداشتي جهان است كه شيوع آن در بسياري از كشورهاي در حال توسعه در حال افزايش است. اين بيماري تظاهرات بسيار متنوعي را ايجاد مي‌كند و اثر واضحي بر نيروي كار انساني دارد. تب مالت از بيماري‎هاي آندميك ايران مي‌باشد. درمان تركيبي در تب مالت منجر به بهبود علايم و كوتاه شدن دوره‌ي علامت‌دار بيماري شده، ميزان عود و مقاومت دارويي را كاهش مي‌دهد.با توجه به استفاده ار ريفامپين در درمان سل و ضرورت درمان آلترناتيو در مناطق آندميك سل و تب مالت در اين مطالعه، ريفامپين داكسي سيكلين را با رژيم سيپروفلوكساسين و داكسي سيكلين در عود تب مالت مقايسه گرديد. مواد و روش‌ها:اين مطالعه يك كار آزمايي باليني است كه در آن 90 بيمار تب مالت بالاي 17 سال بر اساس معيارهاي ورود به مطالعه، در سال‌هاي 1387-1384 در دو درمانگاه بيماري‌هاي عفوني وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اراك بررسي شدند. بيماران به‌طور تصادفي به 2 گروه تقسيم شدند، بيماران در گروه DR, رژيم درماني داكسي سيكلين 100 ميلي‌گرم 2 بار در روز و ريفامپين 300 ميلي‌گرم 2 بار در روز به مدت 8 هفته و در گروه CD, داكسي سيكلين 100 ميلي‌گرم 2 بار در روز و سيپروفلوكساسين 500 ميلي‌گرم 2 بار در روز را به مدت 8 هفته دريافت كردند. بيماران از نظر بهبود علايم، عوارض دارويي و يافته‌هاي آزمايشگاهي در طي دوره‌ي درمان و تا 6 ماه بعد بررسي شدند. يافته‌ها: در اين بررسي به طور كلي ميزان عود در 2 گروه درماني مشابه بود.در گروه DR در 5/4 درصد و در گروه CD2/3 درصد بيماران عود داشتند كه اختلاف معني‌داري در نتايج درماني وجود نداشت (168/0=P).عوارض دارويي در هر دو گروه خفيف و اختلاف قابل ملاحظه‌اي نداشت و در هيچ‌كدام از دو گروه منجر به قطع درمان نشد. نتيجه گيري: با توجه به ميزان عود يكسان دو رژيم DR و CD در درمان تب مالت و همچنين استفاده از ريفامپين در مناطق با شيوع بالاي سل، رژيم سيپروفوكساسين- داكسي سيكلين به عنوان يك رژيم مناسب توصيه مي‌شود.

Background: Brucellosis is one of the endemic diseases in Iran that has a worldwide spread and is associated with chronic disabilities in humans. Combination therapy of Brucellosis leads to recovery of symptoms, shortening of the symptomatic intervals, and decrease in the rate of relapse and drug resistance. Considering the use of rifampin in the treatment of tuberculosis, and the necessity for an alternative treatment in regions endemic for both tuberculosis and brucellosis, the aim ofthis study was to compare the efficiency of the regimen of rifampin-Doxycycline with ciprofloxacin-Doxycycline in relapse of brucellosis. Materials and methods: This randomized controlled trial was performed on 90 patients, older than 17 years old, affected with brucellosis, which were referred to the Infectious Disease Clinics at ArakUniversity of medical sciences between the years 1384-1387. The patients were randomly divided into two groups: the DR groups, receiving 100 mg of Doxycycline twice a day and 300 mg of rifampin Bid daily for eight weeks; and the CD group, receiving 100 mg of Doxycycline plus 500 mg of ciprofloxacin twice a day for eight weeks. The patients were analyzed for the relief of symptoms, drug side effects, and laboratory findings during the treatment. Results:In this study, the rate of relapse in both groups were similar. The relapse was seen in 4.5% and 3.2% of the patients for the DR and CD groups, respectively (P=0.168). The drug side effects were slight in both of groups, with no significant difference, and did not lead to discontinuation of the therapy. Conclusion: According to the same rate of relapse in both CD and DR regimens in the treatment of brucellosis and considering the usage of rifampin in regions with high prevalence of tuberclusis, the CD regimen is recommended as an appropriate one.