شيوه هاي درماني در برخورد با بيماران آسيب ديده با سنگ ماهي (فرياله ماهي) در بندر بوشهر

Medical Management in Stonefish Envenomation in Bushehr Port

زمينه: خليج‌فارس زيستگاه مناسبي براي جانوران زهرآگين مناطق گرمسير است. شايع‌ترين عامل آسيب ديدگي با جانوران زهرآگين در خليج‌فارس پس از عروس دريايي، سنگ ماهي Pseudosynanceia melanostigma است كه در سواحل جنوبي ايران به فرياله ماهي موسوم مي‌باشد؛ اما به نظر مي‌رسد كه پزشكان شاغل در بنادر و جزاير خليج فارس از شيوه‌هاي درماني بر پايه‌ي دستورالعمل‌هاي باليني مربوطه، استفاده نمي‌نمايند. بيماران و روش‌كار: تعداد 16 بيمار آسيب ديده با فرياله ماهي كه به اورژانس بيمارستان‌هاي دانشگاهي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي بوشهر و نيز مركز بهداشتي درماني دلوار مراجعه كرده بودند؛ به صورت سريال، مورد مطالعه قرار گرفتند. يافته‌ها: شايع‌ترين مكان آسيب، در اندام تحتاني (14 مورد) و در دو مورد نيز مكان آسيب، در دست‌ها بود. شايع‌ترين داروي تزريقي جهت كنترل درد موضعي، ليدوكايين و سپس آنتي‌هيستامين‌ها و هيدروكورتيزون، به‌ترتيب، دومين و سومين داروهاي شايع تجويز شده بودند. در هيچ‌يك از بيماران، روش فرو بردن اندام آسيب ديده درآب ولرم، مورد استفاده قرار نگرفت. در دو مورد، آنتي‌بيوتيك تجويز شد؛ در حالي‌كه براي هيچ يك از آسيب ديدگان، تتابولين تجويز نگرديد. نتيجه‌گيري: فرو بردن اندام آسيب ديده در آب گرم، پايه اصلي كنترل درد، در آسيب با فرياله ماهي است كه در اقدامات درماني هيچ‌يك از بيماران، مشاهده نشد. همچنين، تجويز پروفيلاكسي تتانوس براي هيچ‌يك از آن‌ها، انجام نگرديد. فرو بردن اندام آسيب ديده در آب گرم، تزريق موضعي ليدوكايين بدون آدرنالين و تجويز آنتي‌بيوتيك پروفيلاكتيك با محدوده‌ي گسترده را بايد در درمان آسيب با سنگ ماهي گوشزد نمود.

Background: The Persian Gulf is one of the best places to find tropical venomous animals. The second cause of marine injuries in the Persian Gulf region is stonefish, it seems that the medical practitioners in this region are not familiar with the medical management of stonefish envenomationon. Materials and methods: A total of 16 patients with stonefish envenomation were serially examined in emergency rooms of academic hospitals of Boushehr port and Delvar clinic. In these patients local and systemic manifestations, first aid management and therapeutic interventions were evaluated. Results: The most common sites of injury were lower extremity (14 cases) and upper extremities (2 cases). The most common prescribing medication for relief of pain was injection of local lidocaine. The second and third most common prescribed drugs were parenteral antihistamines and corticosteroids, respectively. Hot water was not used in any of patients. Only in 2 cases antibiotic were given, whereas tetabolin was not prescribed in any of them. Conclusion: Although the most effective pain relieving intervention for stonefish envenomation, it was not used in injured patients in the current study. Likewise, tetabolin was not used. The medical practitioners should be encouraged to use immersion of the injured site in hot water, injection of local lidocaine without adrenalin, tetabolin injection and prophylactic broad spectrum antibiotics in stonefish envenomation.