پنوموتوراكس و پنوموپريتوين به‌دنبال تراكيوستومي،گزارش مورد

Pneumothorax and Pneumoperitoneum following Tracheostomy: A Case Report

اهداف و زمينه: تراكيوستومي پركوتانيوس، يك روش جراحي شايع در زمينه اعمال گوش وحلق و بيني است، كه با عوارضي مثل خونريزي، عفونت، آمفيزم زيرپوستي، پنوموتوراكس، آسيب عصب راجعه حنجره اي و شكستگي حلقه تراشه همراه است. معرفي بيمار: خانم هفتاد ساله اي كه قرار بود كه تحت تراكيوستومي اورژانس بدليل انسداد ناكامل راه هوايي همراه با زجر تنفسي شديد و تنگي نفس بدنبال عود كانسر تيروييد مدولاري قرار بگيرد، كه حدود دودقيقه پس از كار گذاري تراكيوستومي، فشارخون و اكسيژن شرياني بيمار، افت كرد اما فشار راه هوايي افزايش يافت. در معاينه فيزيكي، صداهاي ريوي دوطرف، كاهش، و شكم به صورت ژنراليزه بزرگ شده بود. بلافاصله يك لوله تراشه تا ده سانتي متر وارد منفذ تراكيوستومي شده و به داخل تراشه هدايت شد. با شك به پنوموپريتوين اقدام به پونكسيون شكم با سرنگ بيست سي سي شد كه هوا خارج گرديد. بيمار پس از دو روز بستري در بخش مراقبتهاي ويژه بدون عارضه جانبي مرخص شد. مكانيسم هاي احتمالي كه باعث اين مشكل شدند عبارتند از: عدم جاي گذاري درست تراكيوستومي به دليل محل تومور، جابه جايي لوله تراكيوستومي و باروتروما. در واقع پارگي ديواره آلويول ها يا برونش ها موجب انتشار هوا به داخل فضاي پلور و ايجاد پنوموتوراكس مي شود و بااينكه فضاي توراكس و پريتوين از طريق ديافراگم جدا شده اند، ممكن است بدليل نقايص مادرزادي، ارتباط بين اين دو وجود داشته باشد. بنابراين انجام تراكيوستومي، به خصوص در بيماران داراي توده گردني مي تواند با عوارض جدي و تهديدكننده حيات همراه باشد. باتوجه به وجود چنين خطري، درمان به موقع مي تواند باعث كاهش موربيديتي و مورتاليتي شود.

Aim and Background: Percutaneous tracheostomy, a common surgical procedure in the field of otolaryngology, is associated with complications, such as bleeding, infection, subcutaneous emphysema, pneumothorax, recurrent laryngeal nerve injury and tracheal ring fracture. However, the incidence of pneumothorax and pneumoperitoneum in a single individual is rare. Case report: A 70-year-old woman was scheduled to undergo an urgent tracheostomy with dyspnea and severe respiratory distress due to incomplete superior airway obstruction following relapse of medulary thyroid cancer. Approximately two minutes after insertion of the tracheostomy tube, her blood pressure and O2 saturation decreased but airway pressure increased. Physical examinations revealed decreased bilateral breath sounds and diffuse expansion of the abdomen. Immediately an orotracheal tube was inserted up to 10 cm through the orifice of tracheostomy into the trachea. After puncture of the chest and abdomen the air was evacuated and the patient was discharged from ICU after 2 days hospitalization without any adverse event. The proposed mechanisms include: complications related to lack of proper placement of tracheostomy tube due to tumor location, tube dislocation, and barotrauma. Rupture of alveolar walls or bronchial and bronchioles lead to air leakage into the pleural cavity and can cause pneumothorax. Although the thoracic and peritoneal cavities are separated by the diaphragm, they may communicate through congenital defects, such as a pleuroperitoneal canal or defects adjacent to the aorta or esophagus. Conclusions: Performing tracheostomy, especially in patients with a cervical mass, can be associated with serious and life-threatening events. Attention to the risk of these complications and prompt treatment would reduce the mortality and morbidity rate.