اثرات محافظتي رانيتيدين بر روي قلب در برابر آسيب ناشي از ايسكمي- جريان‌مجدّد در موش كوچك

Cardioprotective effects of ranitidine against ischemia-reperfusion injury in mice

زمينه و هدف: بيماري‌هاي قلبي، يكي از حالات عمده ناخوشي و مرگ و مير در جامعه بشري است. پس از وقوع ايسكمي و خون‌رساني مجدّد، ميزان هيستامين در بافت قلب افزايش مي‌يابد كه اثرات بدي را بر عملكرد قلب دارد. با توجه به وجود گيرنده‌هاي هيستاميني نوع 2 در بافت قلب و نقش آنها در التهاب، در اين تحقيق، اثر محافظتي رانيتيدين را بر فاكتورهاي عملكردي بطن چپ و نيز وسعت ناحيه انفاركت بررسي كرديم. روش تحقيق: در اين مطالعه، 32 سر موش سوري كوچك نر بالغ، در 4 گروه 8تايي قرار گرفتند و رانيتيدين را با دوز mg/kg400 و در زمان معين، دريافت كردند. موش‌هاي گروه كنترل، فقط سالين دريافت كردند. گروه RE، رانيتيدين را در همان روز انجام آزمايش، گروه R14 به مدّت 14 روز متوالي و گروه R28به مدّت 28 روز متوالي به‌روش داخل صفاقي دريافت كردند. قلب موش‌ها، پس از قرارگرفتن در سيستم ايزوله لانگندروف و بالن‌گذاري، تحت 30 دقيقه ايسكمي و 60 دقيقه جريان مجدّد قرار گرفت. شاخص‌هاي عملكردي بطن چپ شامل: فشار انتهاي دياستولي (LVEDP)، فشار سيستولي (LVSP) داخل بطني و جريان مايع كرونري (CF)، اندازه‌گيري و شاخص‌هاي فشار افزايش‌يافته داخل بطني (LVDP)، ضربان و قدرت انقباضي (+dp/dt)، محاسبه شدند؛ سپس مقاطع بافت قلب، با تترازوليوم‌كلرايد، رنگ‌آميزي و از آنها عكس‌برداري شد و اندازه نسبي ناحيه انفاركت، اندازه‌گيري گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه رانيتيدين توانسته است، شاخص (LVSP) را نسبت به گروه كنترل، در فاز جريان ‌مجدّد بهبود بخشيده و همچنين اندازه ناحيه انفاركت را نسبت به گروه كنترل كاهش چشمگير دهد كه در مورد گروه R28، اين اثر محافظتي اختلاف معني‌داري را نشان داد (01/0P < ). نتيجه‌گيري: رانيتيدين با دوز mg/kg400 احتمالاً تا حدّي از طريق بهبود عملكرد، مي‌تواند ميوكارديوم قلب را در برابر آسيب ناشي از ايسكمي– خو‌ن‌رساني مجدّد به‌وي‍ژه در شرايط مزمن، محافظت نمايد.

Background and Aim: Cardiovascular diseases are the leading cause of morbidity and mortality worldwide. Increased histamine level in the cardiac tissue has deleterious effects after ischemia-reperfusion occurrence. Regarding the existence of histamine type 2 receptors in the heart and their decisive role in inflammation, in the present study the cardioprotective effects of ranitidine in the factors effective gainst LV functions and the extent of the infarcted area were studied. Materials and Methods: Thirty-two male Balb/C mice were divided into 4 equal groups. The control group received saline; the others were administered 400 mg/kg ranitidine, ip. Group RE just on the test day; R14 and R28 groups for 14 and 28 consecutive days, respectively. Then, the hearts of the subjects were isolated and subjected to Langendorff-perfusion with induced global ischemia for 30 minutes followed by reperfusion of 60 minutes. Left ventricular systolic (LVSP), and end diastolic pressures (LVEDP), heart rate (HR) and coronary flow (CF) were measured, and left ventricular developed pressure (LVDP= LVSP-LVEDP) and contractility (+dp/dt) calculated. Myocardial infarct size was determined by triphenyltetrazolium chloride staining. Results: Ranitidine can significantly increase LVSP; and decrease infarct size especially in R28 compared to the control group (P < 0.01). Conclusion: It was found that ranitidine of 400 mg/kg dose, esp. during chronic phase can be cardioprotective against ischemia-reperfusion damage through improvement of cardiac performance.