بررسي اثربخشي درمان گروهي شناختي - رفتاري بر سلامت روان بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس از نوع شروع اوليه

THE STUDY OF EFFECTIVENESS OF COGNITIVE-BEHAVIORAL THERAPY IN GROUP ON MENTAL HEALTH AMONG PRIMARY MS PATIENTS

پيش زمينه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي مزمن سيستم عصبي مركزي است كه مزمن بودن ماهيت بيماري، نداشتن پيش آگهي و درمان قطعي باعث ايجاد اختلالات رواني متعددي در بيماران مي‌گردند كه در اين ميان افسردگي، اضطراب بيشترين شيوع را دارند. هدف از انجام تحقيق حاضر، تعيين اثربخشي گروه درماني شناختي-رفتاري بر سلامت روان بيماران مولتيپل اسكلروزيس از نوع شروع اوليه مي‌باشد. مواد و روش كار: اين تحقيق از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه مي‌باشد. جامعه آماري را كليه بيماران از نوع شروع اوليه مراجعه كننده انجمن ام‌اس تهران تشكيل مي‌دادند كه 28 نفر از بيماراني كه كمترين سطح سلامت عمومي داشتند، به طور در دسترس انتخاب شدند. سپس نمونه‌ها به طور تصادفي در2 گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. گروه آزمايش در 10 جلسه 75 – 90 دقيقه‌اي در هفته‌اي يك‌بار تحت آموزش گروه درماني شناختي-رفتاري بر اساس رويكرد مايكل فري قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. ابزار پژوهش، پرسشنامه سلامت عمومي GHQ-28 بود كه در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا گرديد و داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل كوواريانس، تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه گروه درماني شناختي-رفتاري موجب افزايش سلامت روان در پس آزمون گروه آزمايش گرديده است (01/0?p). بحث و نتيجه‌گيري: گروه درماني شناختي-رفتاري باعث بهبود سلامت روان بيماران ام‌اس شروع اوليه مي‌شود. بنابراين اين روش را مي‌توان در بيمارستان‌ها و آسايشگاه‌ها به عنوان يك درمان تكميلي به كار بست.

Background & Aims: Multiple sclerosis disease is one of the most common chronic diseases in central nervous system (CNS). The nature of chronic disease, not having a good prognosis and definite cure are causes of having highest prevalence in various mental disorders like depression and anxiety. The purpose of this part of the study was to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on mental health of primary MS patients. Materials & Methods: This study was conducted on 28 patients who had the lowest level of general health selected by accessible sampling and were divided into two different groups of experimental and control groups. The experimental group attended 10 sessions of cognitive-behavioral group therapy based on Michael Free approach that lasted nearly 75-90 minutes and was held once a week (one session per week) and the control group received no intervention. The measuring instrument was General Health Questionnaire (GHQ-28) which was performed in two stages (pretest and posttest) and the data were analyzed using Covariate (Ancova) Test. Results: Accordingly covariance analysis emphasized that cognitive-behavioral group therapy enhanced the mental health in posttest of the experimental group (p < 0/01). Conclusion: Cognitive-behavioral group therapy improves the mental health in primary patients. Hence this method can be used in hospitals and nursing homes as a complementary treatment. Keywords: Cognitive-behavioral group therapy, Mental health, Primary MS patients