بررسي بهره وري صادرات و تخصصي شدن تجارت محصولات كشاورزي در كشورهاي عضو اكو

Export productivity and trade specialization of agricultural products in the ECO

در اين مطالعه، با توجه به نقش مهم سازمان همكاري هاي اقتصادي (اكو) در تجارت بين الملل و اهميت ژيواستراتژيك و ژيواكونوميك كشورهاي عضو آن، به بررسي وضعيت تجاري برخي كشورهاي عضو اين سازمان كه برتري هاي منطقه يي ويژه‌يي دارند، پرداخته شده است. براي اين منظور از شاخص هاي تجاري از جمله شاخص هاي درون تخصصي تجارت، ناهم‌خواني تجاري و تمركز صادرات براي محصولات منتخب كشاورزي استفاده شد. سپس عوامل موثر بر بهره وري صادرات در قالب مدل داده هاي تابلويي براي كشورهاي مورد مطالعه بررسي شد. نتايج حاكي از اين بود كه كشور ايران با وجود اين كه در رابطه با شاخص درون تخصص وضعيت مناسبي در منطقه دارد، بهره وري صادرات محصولات كشاورزي آن پايين است. آزادسازي اقتصادي موثرترين عامل در بهره‌وري صادرات شناخته شد و اندازه‌ي جمعيت بهره برداران كشاورزي و مساحت زمين هاي كشاورزي عوامل بي اثر بودند.

In this study, considering to the important role of the Economic Cooperation Organization (ECO) and significance of geo-economic and geo-strategic of its member states, we analyzed the commercial status of some of this organizationʹs member countries that regionally have advantage. For this purpose, indices of trade among inter- specialization index, trade dissimilarity index and export concentration for altered agricultural products are used. Then, the factors influencing agricultural export productivity index was examined in the form of panel data model for these countries. The results illustrated that even though Iran has good condition within the inter- specialization index, but it suffers from low agricultural export productivity. Also, the most effective agent in agricultural exports productivity is economic freedom and agricultural population and area of agricultural land does not affect factors in agricultural export productivity.