بررسي آثار طولاني‌مدت صدمات بهره‌برداري بر كيفيت درختان باقي‌مانده در جنگل ناو اسالم گيلان

Long-term Effects of Logging Damages on Quality of Residual Trees in the Asalem Nav Forest

در اين تحقيق وضعيت زخم‌هاي ايجاد‌شده در تنه درختان باقي‌مانده در جنگل در اثر قطع و چوب‌كشي پس از گذشت 12 سال در سري يك ناو اسالم گيلان بررسي شد. نتايج نشان داد، از كل زخم‌هاي بررسي‌شده 1/67 درصد بسته، 0/18 درصد باز بدون پوسيدگي، 7/10 درصد باز با پوسيدگي بودند و فقط 2/4 درصد به نابودي درخت منجر شده بودند. عوامل اندازه، شدت و محل زخم‌ها، همچنين قطر برابرسينه درختان صدمه‌ديده در وضعيت زخم‌ها تاثير معني‌دار داشتند. 6/90 درصد زخم‌هاي كوچك‌تر از 100 سانتي‌متر مربع بسته بودند، اما 50 درصد زخم‌هاي بزرگ‌تر از 1001 سانتي‌متر مربع به پوسيدگي و 9/40 درصد آن‌ها به نابودي درخت منجر شده بودند. زخم‌هاي با شدت خراش سطحي به پوسيدگي منجر نشده بودند. فراواني زخم‌هاي باز با پوسيدگي در ناحيه كنده و ريشه بيش‌تر از قسمت‌هاي بالاي تنه درختان بود. بيش‌ترين فراواني زخم‌هاي بسته‌شده در درختان با قطر برابرسينه 41 تا 60 سانتي‌متر و بيش‌ترين فراواني زخم‌هاي باز با پوسيدگي در درختان قطورتر از 81 سانتي‌متر مشاهده شد. اكثر درختان نابود‌شده داراي قطر برابرسينه كم‌تر از 20 سانتي‌متر و داراي زخم‌هاي عميق در ناحيه ريشه و كنده بودند. نتايج اين تحقيق نشان داد با گذشت زمان صدمات بهره‌برداري بر درختان باقي‌مانده افزايش يافته و حدود يك‌سوم زخم‌ها ترميم نيافته و به پوسيدگي و نابودي درختان منجر شده است. بنابراين، در مديريت تك‌گزيني به حداقل‌رساندن صدمات بهره‌برداري به درختان باقي‌مانده بايد به‌منزله يكي از اهداف اساسي به آن توجه شود.

In this research condition of bole injuries on the residual trees that created by felling and winching operation were restudied after 12 years in district No. one of Asalem Nav forest in Guilan. The results showed that among all of the studied injuries, 67.1% were closed, 18.0% were open without decay, 10.7% were open with decay and 4.2% were led to the destruction of trees. The factors of size, intensity and location of injuries, also diameter at breast height (dbh) of damaged trees had significant effect on the condition of injuries. 90.6% of smaller than 100 cm2 injuries were closed, but 50% of larger than 1001 cm2 injuries were led to decay and 40.9% of them led to the destruction of trees. The injuries with bark squeezed intensity were not led to decay. Frequency of decayed injuries was more in the stump and root area than upper section of trees. The highest frequency of closed injuries was observed in the trees with dbh of 41 to 60 cm and the highest frequency of open with decayed injuries was observed in the trees with dbh more than 81 cm. The most destroyed trees had dbh less than 20 cm and had deep injuries on the root and stump area. The results of this study indicated that logging damages on residual trees have been increasing passing time and about one third of injuries were not repaired and were led to decay and destruction of trees. As result, in the selection cutting management, minimizing logging damages to residual trees should be considered as one of the main objectives.