بررسي رابطه بين ضرايب مالياتي و افشا گزارشات مالي شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

Survey of the Relationship between Tax Coefficients and Disclosure in Financial Reporting of Accepted Corporations in Tehran’s Stock Exchange

نقش اصلي گزارشگري مالي، انتقال اثربخش اطلاعات به افراد برون سازماني به روش معتبر و به موقع مي باشد، كه اين امر در سايه افشا با كيفيت اطلاعات مالي صورت مي گيرد. يكي از استفاده كنندگان گزارشات مالي، دولت است كه جهت تشخيص ماليات از آن گزارشات استفاده مي كند. اين تحقيق به بررسي رابطه بين ضرايب مالياتي و ميزان افشا گزارشات مالي شركتهاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مي پردازد. در مرحله اول، به منظور تعيين ميزان افشا صورتهاي مالي كه در اين تحقيق در راستاي تعيين مقدار متغير وابسته لازم است چك ليست ميزان افشا تنظيم و براي هر شركت يك نمره يا شاخص افشا تعريف مي شود. در مرحله دوم، اطلاعات مربوط به متغيرهاي كنترل نظير نسبت كل بدهيها به كل داراييها و لگاريتم كل داراييها محاسبه و استخراج مي گردد. در مرحله سوم، ضرايب مالياتي هر شركت با توجه به نوع محصولات يا خدمات آنها محاسبه و تعيين مي گردد. سپس در اين تحقيق از تحليل رگرسيون چند متغيره بر اساس داده هاي تابلويي جهت بررسي رابطه ضرايب مالياتي با ميزان افشا در صورتهاي مالي طي سالهاي 1383 لغايت 1387 استفاده مي شود. نمونه تحقيق شامل 99 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازده زماني 5 ساله مي باشد. يافته ها نشان مي دهد بين ضرايب مالياتي و ميزان افشا اجباري گزارشات مالي رابطه معنادار معكوسي وجود دارد، يعني هرچه ضرايب مالياتي بيشتر باشد ميزان افشا اجباري كمتر مي شود.

The main role of financial reporting is effective information transition to external people, in reliable and timely manner, which is implemented under qualified financial information disclosure. One of the financial information users is government for tax assessment. This study will consider the relationship between tax coefficients and financial reporting disclosure extent of the accepted corporations in Tehran’s stock exchange. At the first Phase, determining financial statements disclosure value which is necessary in order to determine the value of dependent variable, a checklist of disclosure extent adjusted and a number or an index of disclosure determined for each corporation. At the second phase, the information related to control variables, such as proportion of total debts to total assets, and logarithm of total assets are calculated and derived. At the third phase, tax coefficient of each corporation, with respect to type of products, or their services, calculated and determined. Then, present study utilities multivariable regression analysis based on data, to assess the relationship between tax coefficients with disclosure extent in financial statements in 1383-87. The Sample of study consists of 99 accepted corporations in Tehran’s stock exchange in 5 years. Findings suggest that there is a meaningful and reverse relationship between tax coefficient and the extent of mandatory disclosure of financial reporting. It means that more tax coefficient results in less mandatory disclosure.