مقايسه اثربخشي برنامه يادگيري اجتماعي هيجاني و آموزشحل مسيله اجتماعي بر كاهشنشانه هاي اختلال نافرماني مقابلهاي (ارزيابي والدين)

A Comparison of the Effectiveness of Social-Emotional Learning Program and Social Problem-Solving Training on the Rate of Oppositional Defiant Disorder: An Assessment of Parents

هدف اساسي پژوهش حاضر بررسي اثر بخشي حساسيت زدايي از طريق حركات چشم وپردازش مجدد در درمان زنان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه ناشي از اتفاقات غيرنظامي در شهر ياسوج بود. جامعه آماري پژوهش حاضر در برگيرنده تمامي زناني بود كه در بيمارستانها و مراكز درماني و تخصصي شهر ياسوج داراي پرونده روانشناسي و روانپزشكي بوده و تشخيص اختلال استرس پس از ضربه ناشي از اتفاقات غير نظامي دريافت كرده بودند. 40 نفر از جامعه مورد مطالعه به شيوه تصادفي ساده انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 20 نفره آزمايش و گواه گمارده شدند. سپس روش درماني حساسيت زدايي ازطريق حركات چشم و پردازش مجدد بر روي گروه آزمايشي به مدت 5 جلسه 90 دقيقه اي و يك بار در هفته اعمال گرديد و بر روي گروه گواه هيچ گونه مداخله اي صورت نگرفت. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس تاثير واقعه تجديد نظر شده، مقياس خود گزارش دهي نشانه هاي اختلال استرس پس از سانحه و چك ليست نشانه هاي رواني بود. شركت كنندگان به لحاظ متغيرهاي مورد بررسي در پيش آزمون و پس آزمون مورد ارزيابي قرار گرفتند. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كواريانس چند متغيري(مانكوا) و تك متغيري( آنكوا) استفاده شد. نتايج نشان داد كه روش درماني حساسيت زدايي از طريق حركات چشم و پردازش مجدد موجب كاهش نمرات مقياس تاثير واقعه تجديد نظر شده، مقياس خود گزارش دهي نشانه هاي اختلال استرس پس از سانحه و شاخص شدت كلي چك ليست نشانه هاي رواني شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه اين روش درماني در بهبود علايم اختلال استرس پس از ضربه و نشانه هاي همراه با آن موثر بوده است.

The present research aims to compare the effectiveness of socialemotional learning program and social problem-solving training on the rate of oppositional defiant disorder. The statistical population included all the 3rd and 4th-grade male students with symptoms of oppositional defiant disorder in Isfahan city in the educational year 2010-2011. Using multistage sampling method, 45 subjects were selected from among the students of two random boy elementary schools. The participants were randomly assigned into three groups, each consisting of 15 students. The method applied in the research was that of quasi-experimental. The Oppositional Defiant Disorder Rating Scale and clinical interview were used to diagnose the disorder symptoms. Then, the two experiment groups received 7 sessions of two separate approaches of social-emotional learning and social problem-solving. The rate of oppositional defiant disorder symptoms was assessed in the three groups during two stages of pre-test andof the definition of culture as specific discourse, and its role in in defining, clarifying and specifying mental illnesses. Cultural psychopathology focuses on language and the social global structure of language. It is in the light of language that we can reach to an integrated conceptualization of mental illness as a social and cultural construct. Conclusion: The ultimate goal of cultural psychopathology is to reduce pain and to improve people’s lives. Our modified definition of culture led to an analysis of signs and resources of cultural psychopathology in various levels of individual, family, society, and the expanded social system ones, which are all required for reaching this aim. Furthermore, culture is considered as a dynamic, variable and discursive process that is formed by role-playing of language in the social construct.