اثر بخشي درمان شناختي بر افسردگي عمده و بهبود حافظه آشكار و حافظه ضمني

The Effectiveness of Cognitive Therapy on Major Depression and Recovery of Explicit Memory and Implicit Memory

مقدمه: امروزه درمان شناختي از موثرترين روش هاي درماني غير دارويي و روان شناختي است. به لحاظ اهميت طرحواره ها در زندگي انسان و تاكيد درمان شناختي در تغيير آنها، پژوهش حاضر سعي دارد كه به ارتباط و اهميت درمان شناختي و طرحواره ها و تعامل آنها در بيماري و يا سلامت رواني بپردازد. روش: اين پژوهش يك مطالعه آزمايشي- انفرادي است كه بر روي دو گروه، شامل گروه مبتلا به افسردگي (30 نفر) و گروه بدون افسردگي (30 نفر) كه به روش متوازن سازي متقابل انتخاب شدند انجام گرفته است. براي تعيين افسردگي افراد، از مصاحبه هاي باليني روانپزشك و آزماينده بر اساس معيارهاي DSM-IV-TR و همچنين پرسشنامه افسردگي بك (BDI) استفاده گرديد. جهت تحليلداده ها از روش تحليل واريانس عاملي (ANOVA) و آزمون t استفاده شد. يافته ها: افسردگي موجب آسيب عملكرد حافظه آشكار مي گردد و اثري در عملكرد حافظه ضمني ندارد. نوعي سوگيري هماهنگ با خلق در عملكرد حافظه آشكار افراد افسرده نسبت به واژه هاي داراي بار عاطفي منفي وجود دارد.. درمان شناختي ضمن بهبود افسردگي موجب بهبود عملكرد حافظه آشكار نيز مي گردد. نتيجه گيري: مكانيزم بسط معنايي در تكاليف حافظه آشكار به كار برده مي شود. عملكرد حافظه آشكار افراد مبتلا به افسردگي براي واژه هاي خنثي و واژه هاي داراي بار عاطفي منفي به طور متضاد عمل مي كند. افراد افسرده داراي فرايندهاي ادراكي و مفهومي ويژه هستند. نوعي تعامل و دور باطل بين تحريف گذشته و افسردگي وجود دارد. با توجه به تاكيد درمان شناختي بر تغيير طرحواره ها، اين طرحواره ها در شكل گيري افسردگي نقش اساسي دارند. الگوهاي شناختي افسردگي نشان دهنده سوگيري در سه سطح پردازش اطلاعات يعني سطح محتواي فكر- پردازش محركها و ساخت شناختي است.

Introduction: Cognitive therapy is one of the most effective psychological, non-drug therapeutic methods. Due to the importance of schemas in people’s lives as well as the significance of cognitive therapy in changing them, the present paper aims to study the relationship between cognitive therapy and schemas and their effect on mental illness or health. Method: This was an individual experimental study. Using the cross-balancing method, 30 people with depression and 30 people without depression were selected and assigned in two separate groups. The Clinical Interview for DSM-IV-TR and the Beck Depression Inventory (BDI) were used to determine the rates of depression. The data were analyzed using factor analysis of variance (ANOVA) and ttest. Results: The results showed that depression disturbed the functioning of explicit memory; however, it had no impact on implicit memory. Moreover, there was a memory bias towards words with negative connotations in explicit memory of people with depression. Also, cognitive therapy led to both betterment of depression and improvement of the functioning of explicit memory.of control was, the weaker the relationship between anger rumination and depression became. Therefore, the results indicated that the external locus of control and anger rumination were the most important factors in predicting depression, and had a positive relationship with the severity of depression