پاراديپلماسي در عصر جهاني شدن: بررسي موردي ديپلماسي شهري

Paradiplomacy in Globalization Era: A Case Study of Urban Diplomacy

پاراديپلماسي يا ديپلماسي موازي، به معناي نقش آفريني هويت هاي فرو ملي در عرصه سياست خارجي و مشاركت آنان، مستقل از حكومت مركزي در عرصه روابط بين الملل، از اهميتي فزاينده در عصر جهاني شدن برخوردار شده است. ازآن رو كه با توجه به فرسايش حاكميت ها و كم رنگ شدن مرزها، حدود و حيطه اختيارات حكومت هاي مركزي در حال كاهش و كاركرد حكومت هاي محلي در حال افزايش است. در چنين فضاي افقي در حكمراني جهاني مبتني بر حاكميت چند سطحي، چندگانه و چند لايه، مشاركت بازيگران فروملي از جمله شهرها در چارچوب ديپلماسي شهري رو به افزايش است. اين مقاله در پاسخ به پرسش تاثير جهاني شدن بر پاراديپلماسي و براساس مطالعه موردي درباره ديپلماسي شهري بر اين فرضيه استوار است كه پاراديپلماسي در عصر جهاني شدن تقويت يافته است ازآن رو كه در نتيجه سطوح فزاينده "خود حكمراني" ميزان مشاركت حكومت هاي محلي و تماميت هاي خودگردان در عرصه روابط خارجي به ويژه در زمينه همكاري هاي اقتصادي، تجاري، فرهنگي و آموزشي افزايش يافته است.

Paradiplomacy or parallel diplomacy, meaning subnational identities playing a role in foreign policy and their participation in international relations independent of the central governments, has gained growing importance in the globalization era. This is due to the erosion of governments and fading of borders which are themselves due to the decrease in the authority of central governments and increase in the functions of regional states and governments. In such a horizontal atmosphere in the global governance which is based on multilateral, multilayered and multi-faceted governance, participation of subnational players such as cities, within the framework of urban diplomacy, is increasing. This research investigates the effects of globalization on paradiplomacy, and it is based on a case study of urban diplomacy. The hypothesis is that in the globalization era, paradiplomacy has been reinforced and therefore as a result of increasing levels of “self-governance”, the participation level of regional governments and autonomous entities in foreign relations, especially in the fields of economic, commercial, cultural, and educational cooperation, has increased.