آثار رفاهي سياستهاي اصلاح يارانه ي غذا در ايران: كاربرد مدل تعادل عمومي قابل محاسبه

The Welfare Effects of Reform in Food Subsidy Policy in Iran: Application of Computable General Equilibrium Model

پرداخت يارانه ها يكي از سياست هاي حمايتي دولت از بخش هاي اجتماعي و اقتصادي است. حمايت از مردم محروم، كاهش فاصله ي طبقاتي و افزايش رفاه عمومي از هدف هاي اجتماعي برقراري يارانه است. در سال هاي اخير گامهايي براي اصلاح و كاهش يارانه ي غذا برداشته شده است. در اين مطالعه آثار رفاهي پرداخت نقدي يارانه ي غذا با به كارگيري مدل تعادل عمومي قابل محاسبه بر پايه ي ماتريس حساب داري اجتماعي سال 1380 بررسي شد. نتايج بررسي نشان داد كه سياست هاي پرداخت نقدي باعث افزايش رفاه خانوارها ميشود، اما اگر پرداخت نقدي يارانه هدفمند نباشد، هزينههاي دولت كاهش نمييابد. بنابراين در پرداخت نقدي يارانه ي غذا افزون بر رفاه خانوارها بايد هزينههاي دولت نيز در نظر گرفته شود. پيشنهاد ميشود كه پرداخت نقدي يارانه ي غذا هدفمند باشد.

Governmentʹs payment of subsidies is a supporting policy for social and economic sectors. A goal of establishing social subsidies is protection of low-income groups and increasing welfare. In recent years، the government has taken steps in way of reforming and reduction of food subsidy. Impacts of Iranian food subsidy reform policies on household welfare are investigated in this study، using a Social Accounting Matrix (SAM) based on Computable General Equilibrium (CGE). The SAM belongs to 2000. The result showed that cash payment of food subsidy has increased household welfare، but untargeted of food subsidy did not reduce expenditure of government. Therefore، the expenditure of food subsidies by the government must be considered as well as the householdʹs welfare. It is suggested that the cash payments to food subsidies should be targeted to low income groups.