برآورد ارزش خدمات غير‏مصرفي زمين‏هاي كشاورزي براي ساكنان مناطق شهري با استفاده از تكنيك آزمون انتخاب (بررسي موردي: استان مازندران)

Estimating Value of Non Use Services of Agricultural Lands for Residents with Choice Experiment Method(Case of Mazandaran Province)

بي‏توجهي به برخي اهداف ها مانند ارزش‏هاي زيست‏محيطي و اجتماعي كاربري‏هاي مختلف زمين و نقصان در كمي كردن ارزشهاي غيرمصرفي و زيست‏محيطي زمين كه بتواند قابل مقايسه با ارزش توليدي و تجاري آن شود، منجر به تصميم گيري هاي نادرستي در تبديل اراضي كشاورزي به شهري يا صنعتي شده است كه برگشت‏ناپذير هستند. در استان مازندران نيز با وجود اراضي كشاورزي بسيار حاصلخيز و طبيعت منحصر ‏به‌فرد آن، توسعه گردشگري به شكل نابسامان موجب افزايش تقاضا براي مسكن دوم يا ويلا و تغيير كاربري گسترده زمين‏هاي كشاورزي شده است كه اثر‌گذاري هاي زيان‌بار اقتصادي، اجتماعي و زيست‏محيطي فراواني را براي منطقه در بر دارد در اين بررسي به برآورد ارزش خدمات غير‏مصرفي زمين‏هاي كشاورزي اين استان از منظر ساكنان مناطق شهري پرداخته شد كه اين ارزش با تبديل اين زمين‌ها به ساختمان به كلي از بين مي‏رود و يكي از زيان‌هاي اين پديده مهم مي‏باشد. بر اساس نتايج اين تحقيق متوسط تمايل به پرداخت ساكنان اين مناطق براي حفظ هر هكتار زمين كشاورزي بسته به نوع زمين از 6/22 ميليون ريال براي زمين ديم تا 268/113 ميليون ريال براي باغ متغير مي‏باشد و ميانگين تمايل به پرداخت براي حفظ هر هكتار شاليزار در اين منطقه، 119/105 ميليون ريال در سال مي‏باشد. اين ارقام گوياي ارزش بالاي منافع غير‏بازاري زمين‏هاي كشاورزي براي ساكنان مناطق شهري اين منطقه مي‏باشد كه متاسفانه در تحليل‌هاي فايده-هزينه پروژه هاي ملي ناديده گرفته مي‏شود.

Neglecting objectives such as environmental and social values of various land use, has resulted in irreversible conversion of agricultural lands to urban and industrial lands. In Mazandarn province despite the existence of very fertile agricultural lands and unique nature, abnormal development of tourism has caused increase in demands for second home and villa and extensive change in agricultural land use that may have considerable economic, social and environmental damages for this region. This study estimate value of non-use services of agricultural lands form residents viewpoint, which will be completely disappeared by building. Results show that, depend on type of land, resident’s willingness to pay to preserve agricultural lands varies up 22.6 million Rial for dry lands to 113.26 million Rial for gardens. Average willingness to pay for paddy fields, is estimated to be 105.119 million Rial. The results indicate agricultural lands have high non-market benefits that not considered in cost-benefit analysis of national projects.