مقايسه اثربخشي روش‏هاي تدريس مشاركتي و بارش مغزي بر كفايت اجتماعي

A Comparison of the Effectiveness of the Collaborative Teaching Methods and Brainstorming on Social Competence

اين پژوهش به منظور مقايسه اثربخشي روش‏هاي تدريس مشاركتي و بارش مغزي بركفايت اجتماعي دانش‏آموزان پسر دوم راهنمايي شهرستان قدس صورت گرفته است. اين تحقيق از نوع تحقيقات كاربردي است و براي رسيدن به هدف از روش تحقيق شبه آزمايشي استفاده شده است، طرح تحقيق شامل پيش‏آزمون و پس‏آزمون با گروه‏هاي آزمايش 1 و 2 است. جامعه اين پژوهش عبارت است از كليه دانش‏آموزان پسر دوم راهنمايي شهرستان قدس كه در سال تحصيلي 91-1390 مشغول به تحصيل بودند. كلاس‏هاي 1/2 و 3/2 مدرسه راهنمايي شهيد مرتضوي به عنوان نمونه آماري و با استفاده از روش تصادفي خوشه‏اي دو مرحله‏اي انتخاب شدند. به طور تصادفي كلاس 3/2 در معرض متغير مستقل روش مشاركتي و كلاس 1/2 در معرض متغير مستقل روش بارش مغزي قرار داده شدند، ابتدا پيش‏آزمون كفايت اجتماعي از هر دو گروه گرفته شد و بعد از اجراي دوره در نيمسال دوم سال از هر دو گروه پس‏آزمون به عمل آمد. داده‏هاي حاصل از اجراي پيش‏آزمون و پس‏آزمون، با استفاده آزمون تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA) براي نمرات اختلافي مورد تحليل قرار گرفت. يافته‏اي پژوهش نشان داد كه روش تدريس مشاركتي در مقايسه با روش بارش مغزي اثربخشي بيشتري بر كفايت اجتماعي دارد. پيشنهاد مي‏شود براي بهبود وضعيت رواني- اجتماعي دانش‏آموزان معلمان با كاربرد روش‏هاي فعال تدريس آشنا شوند.

The present study aims to compare the effectiveness of the collaborative teaching methods and brainstorming method on social competence of the male students in the second grade of secondary school in Qods town. This research is applied and uses the quasi-experimental method. The research plan included pretest and posttest with both number 1 and number 2 experiment groups. The research population consisted of all the male students in the second grade of secondary school of Qods town in the school year 2011-2012. Using Two-stage cluster sampling method, 2/1 and 2/3 classes of Shahid Mortazavi secondary school were randomly selected as the sample population.Theclass2/3 was randomly assigned to be exposed to the independent variable of collaborative method, and the class 2/1 was assigned to be exposed to the independent variable of brainstorming. First, the social competence pretest was administrated to both groups, and both groups were post-tested after passing the course in the second semester. By using the multivariate analysis of variance test (MANOVA), the data resulted from pretest and posttest was analyzed for difference scores. The results of this research showed that the collaborative teaching method was more effective on social competence compared to brainstorming method. In order to improve the mental-social state of the students, teachers are recommended to get familiar with the usage of active methods of teaching.