بررسي عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده يادگيري مهارت‌هاي عملي از ديدگاه دانشجويان سال سوم به بعد رشته‌هاي توانبخشي

Facilitating and deterrent factors in learning practical skills from the viewpoints of the rehabilitation students, third year onwards

چكيده مقدمه: اين مطالعه با هدف تعيين عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده يادگيري مهارت‌هاي عملي از ديدگاه دانشجويان سال سوم به بعد رشته‌هاي توانبخشي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام شد. مواد و روش?ها: اين مطالعه توصيفي از نوع مقطعي مي‌باشد كه كليه دانشجويان سال سوم به بعد رشته‌هاي ارتوپدي فني، فيزيوتراپي، گفتاردرماني و كاردرماني جهت ورود به مطالعه انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌اي كه حاوي 62 سوال در خصوص عوامل تسهيل‌كننده و بازدارنده موثر بر يادگيري مهارت‌هاي عملي بود استفاده گرديد. سوالات به 8 حيطه تقسيم و بر مبناي مقياس ليكرت و از كاملاً موافقم= 5 تا كاملاً مخالفم = 1 امتيازبندي گرديد. داده‌ها در نرم افزار SPSS توسط آزمون‌هاي توصيفي و تحليل واريانس با اندازه‌گيري‌هاي مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: 100 دانشجوي سال سوم به بعد با ميانگين سني 8/.± 2/22 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. در حيطه عوامل تسهيل‌كننده آموزش مهارت‌هاي عملي، دانشجويان بيشترين موافقت (انتخاب گزينه كاملاً موافقم و موافقم) را با حيطه ويژگي‌هاي تسهيل‌كننده مربيان (85%) و ارتباط بين مربي و دانشجو (85%) بيان نمودند. در حيطه عوامل بازدارنده، دانشجويان بيشترين موافقت را با حيطه امكانات ضعيف موجود بيمارستاني و دانشگاهي (76%) بيان نمودند. نتيجه‌گيري: مهم‌ترين حيطه تسهيل‌كننده آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان، ويژگي‌ها و معيارهاي خوب مربيان بود. لذا برنامه‌ريزي در جهت به كارگيري اساتيد مجرب و آموزش‌هاي مداوم مربيان كم تجربه توصيه مي‌گردد. مهم‌ترين حيطه بازدارنده آموزش باليني، عدم امكانات لازم در بخش‌ها و كلينيك‌ها بود. در نتيجه چنانچه كمبود امكانات و تجهيزات لازم در محيط باليني را با يك برنامه‌ريزي مناسب جبران نماييم در كارآمد كردن دانشجويان تاثير بسزايي خواهد داشت. كليدواژه‌ها: مهارت‌هاي عملي، دانشجوي توانبخشي، عوامل تسهيل‌كننده، عوامل بازدارنده

Abstract Introduction: The aim of this study was to investigate facilitating and deterrent factors in learning practical skills from the viewpoints of the rehabilitation students of Isfahan University of medical sciences, third year onwards. Materials and Methods: In this descriptive cross-sectional study, 100 senior students (third year onwards) of Orthotics and Prosthetics; Physiotherapy; Speech therapy and Occupational therapy selected through census sampling method. The data collection tool was a questionnaire consisted 62 questions related to facilitating and deterrent factors in learning practical skills which contained 8 general areas. Questions were scored based on a five point likert scale. The data was analyzed by SPSS 18 software. Results: 100 senior students were recruited who had a mean age of 22.2 ± 0.8 years. In terms of facilitating factors, students rated the areas of “Individual positive features of clinical teachers (85%)” and “Clinical teacher-student effective relationship (85%)” more effective in learning practical skills comparing to other facilitating areas. In terms of deterrent factors, students rated the areas of “Inadequate teaching resources of clinical departments (76%)” more deterrent in learning practical skills comparing to other deterrent areas. Conclusion: The most important facilitating factor in learning practical skills from the viewpoints of the rehabilitation students of Isfahan University of medical sciences was individual positive features of clinical teachers. Therefore planning to use experienced teachers for providing clinical training and also to develop structured continuing education programs for new clinical teachers is advised. The most important deterrent factor from the viewpoints of the rehabilitation students was inadequate teaching resources of clinical department and therefore planning to provide necessary equipments and other required teaching resources is crucial. Keywords: Practical Skills, rehabilitation students, Facilitating Factors, deterrent Factors