وحدت شخصي وجود و بازتاب آن در معرفت احد از ديدگاه افلوطين

Personal Unity of Being and its Reflection in the Knowledge of One in Plotinus

در اين‌كه افلوطين وحدت شهودي است شكي نيست، اما بر اساس دلايلي چون اطلاق و عدم تناهي احد، تفسير عليت به فيضان، عدم پذيرش حلول و اتحاد، عدم استقلال اقانيم و در حكم سايه، تصوير و شعاع دانستن كثرات مي توان وحدت شخصي را از عبارات وي برداشت و بازتاب اين اعتقاد را در سخنان وي در باب معرفت احد مشاهده كرد. وي با توجه به مراتب نفوس، دست يابي به معرفت را داراي مراتب مي داند، ولي احد را براي همگان غيرقابل شناخت حصولي و شهودي مي داند و تنها راه رسيدن به او را در فراتر رفتن از شهودي كه حاكي از دوگانگي شاهد و مشهود است معرفي مي كند، درنتيجه در مرتبه اي كه با مقام فناي عرفاني تناسب دارد تنها يك حقيقت ادراك مي شود.

There is no doubt that Plotinus believes in the intuitive unification, but for some reasons such as totality and limitless of One, interpretation of causality to emission, non acceptance reincarnation and unity, non independence of Persons, knowing the manifolds as image and ray, of one can infer personal unity from his expressions and its reflection in his theory about the knowledge f One. He, on the basis of various kinds of souls, emphasizes on the diverse stages of Knowledge. According to Plotinus the One is utterly unknowable both intuitively and intuitionally, and the only way to receive him is to transcend Intuition which represents the duality of witness and witnessed. As a result in the stage which correspondence to mystical inexistence there is only one reality percept.