نگاه رازي طبيب و مولوي عارف به مرگ‌هراسي

Death fearing in veiwpoints of Razi as a physician and Mowlavi as a theosophist

رازي و مولوي هر دو به بررسي مرگ هراسي پرداخته اند؛ رازي آن را در هرحال و نسبت به هركسي بيماري و برخاسته از وهم و هوي مي انگارد و طبيبانه گاه از راه عقل و گاه با ابزار نقل مي كوشد آن را بزدايد و به زعم خويش درمان كند. راهكار عمده او براي رفع آن، غفلت و رها كردن مرگ انديشي است. زيرا انديشيدن به مرگ همواره هراسي در پي دارد. برخورد مولوي به گونه اي ديگر است؛ او مرگ هراسي هر فردي را در نظام باورهاي او تحليل مي كند و به منشايي كه عامل ايجاد آن شده، توجه دارد؛ نتيجه اي هم كه مي گيرد و راهكاري كه ارايه مي دهد، نسبت به افراد گوناگون، متفاوت است. در نگاه او نه مرگ انديشي مستلزم مرگ هراسي است و نه ترس از مرگ همواره غير عاقلانه و بي فايده. به نظر مولوي به جاي غفلت از مرگ بايد به-طور جدي به آن توجه كرد؛ اين كار به يافتن ارزش هاي اصيل، تعديل زندگي، بازگشت به اصالت و رهايي از مسخ كمك مي كند.