اثربخشي آموزش مهارت‌هاي كيفت زندگي به شيوه گروهي بر شادكامي و سرزندگي سالمندان مرد شهر اهواز

THE EFFICACY OF QUALITY OF LIFE GROUP TRAINING ON HAPPINESS AND VITALITY OF AGED MEN

پيش زمينه و هدف: : پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي مبتني بر كيفيت زندگي بر شادكامي و سرزندگي سالمندان انجام شده است. روش: طرح پژوهش از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه آزمايش و گواه مي‌باشد. جامعه آماري شامل كليه بازنشستگان مرد مراجعه كننده به كانون بازنشستگان اهواز بوده است كه از ميان آن‌ها 30 نفر كه از لحاظ شادكامي يك انحراف معيار از ميانگين كمتر بودند، به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش و كنترل از لحاظ سن، سطح تحصيلات و وضعيت اقتصادي اجتماعي همگن بودند. گروه آزمايش 8 جلسه تحت درمان مبتني بر كيفيت زندگي به شيوه‌ي گروهي قرار گرفتند اما گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. ابزار اين پژوهش شامل پرسشنامه شادكامي آكسفورد و مقياس سرزندگي رايان و فردريك بود كه شركت‌كنندگان در مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون به سوالات آن پاسخ دادند. از روش‌هاي آماري توصيفي و كوواريانس جهت تجزيه و تحليل اثربخشي آموزش مبتني بر كيفيت زندگي استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل نشان داد كه ميان گروه آزمايش و كنترل از لحاظ متغير شادكامي و سرزندگي تفاوت معني‌داري وجود دارد(001/0P < ). ميزان شادكامي و سرزندگي در گروه آزمايش در پس آزمون به طور معني‌داري بيش از گروه كنترل بود. نتيجه‌گيري: آموزش مهارت‌هاي كيفيت زندگي كه از تركيب روان‌شناسي مثبت‌نگر با رويكرد شناخت- رفتاري شكل گرفته، مي‌تواند شادكامي و سرزندگي افراد سالمند را افزايش دهد

Background & Aims: This research was conducted to study the efficacy of quality of life group training on happiness and vitality of aged men. Materials & Methods: The research method was semi-experimental with pre-post test and a control group. The samples consisted of 30 aged males who referred to Retiree’s Center in Ahvaz and one standard deviation below the mean in happiness scale was acquired from them. They were matched according to age, educational status, and other criteria considered in this research. Then randomly divided into two groups as experimental and control group. We used 8 sessions of quality of life group trainings in the experimental group but the control group didn’t receive any intervention. The instrument was Oxford Happiness Inventory. Results: The results revealed that there was a significant difference between two groups in happiness and vitality (P < 0/001). The rate of happiness and vitality in the experimental group compared with pretest and control group was significantly higher. Conclusion: According to the results of this research, quality of life training as the combined of positive psychology and cognitive behavioral therapy can increase the rate of happiness of aged men. Keywords: Quality of life group training, Happiness, Vitality, Aged men