ارتباط سرگيجه با رينوپلاستي

Association Between Vertigo and Rhinoplasty

چكيده مقدمه: يكي از شكايت‌هاي بيماراني كه جراحي الكتيو ناحيه سر و گردن مي‌شوند، احساس نداشتن تعادل و سرگيجه است. در آموزه‌هاي باليني ديده مي‌شود كه اين شكايت در برخي جراحي‌ها فراواني بيشتري دارد. يكي از آنها رينوپلاستي است كه باتوجه به تمايل بالاي افراد جامعه به آن، توجه به شكايت داوطلبان و پيشگيري يا درمان آن مهم است. هدف: بررسي ارتباط بروز انواع سرگيجه با رينوپلاستي در بيماران مراجعه‌كننده به بيمارستان اميرالمومنين (ع) رشت مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مورد- شاهدي بيماران از نظر سرگيجه در گروه مورد(رينوپلاستي63نمونه)و شاهد(اندوسكوپي سينوس50نمونه) پيش از جراحي بررسي شدند. هر دو گروه از نظر متغييرهاي مداخله‌كننده احتمالي در بروز سرگيجه همسان شدند. بيماران1هفته، 1 و3 ماه پس از جراحي از نظر بروز سرگيجه ارزيابي شدند. همچنين، در بيماراني كه رينوپلاستي شده بودند، روش استيوتومي طرفي به عنوان عامل موثر احتمالي در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از t test و 2? و نرم‌افزار SPSS نسخه 19 تجزيه و تحليل و p كمتر از 05/0 معني‌دار تلقي شد. نتايج: از افراد بررسي شده 50 نفر در گروه مورد و 45 نفر در گروه شاهد تا 3 ماه پي‌گيري شدند. 80% بيماران گروه مورد و 4/44% بيماران گروه شاهد مونث بودند. فراواني بروز سرگيجه در بيماران گروه مورد در زمان‌هاي نام‌برده به ترتيب 17، 3و 2 مورد بود كه تنها يك مورد به علت سرگيجه وضعيتي حمله‌اي خوش‌خيم و بقيه به علت كاهش فشار‌خون وضعيتي بوده ست. در گروه شاهد فراواني بروز سرگيجه به ترتيب 11،1و1 مورد و همه ناشي از كاهش فشار‌خون وضعيتي بود. 6/58% بيماراني كه روش استيوتومي طرفي بيروني در آنها بكار رفته بود از سرگيجه شاكي بودند درحالي‌كه تنها 5/11% بيماراني كه در آنها روش استيوتومي طرفي دروني بكار رفته بود از سرگيجه شكايت داشتند. اين اختلاف از لحاظ آماري معني‌دار بود (0001/0p < ) نتيجه‌گيري: بيشترين موارد سرگيجه در هر دو گروه، سرگيجه كاذب و ناشي از كاهش فشار‌خون وضعيتي بوده و به نظر نمي‌رسد كه سرگيجه حقيقي ارتباطي با نوع جراحي‌‌هاي مورد بررسي (رينوپلاستي و آندوسكوپي‌بيني) داشته باشد. با اين وجود بررسي دقيق‌‌تر و با حجم نمونه بيشتر در اين مورد پيشنهاد مي‌شود.

Abstract Introduction: After elective surgery of head and neck region, one of the complaints of patients is unsteadiness and vertigo. This complaint was seen more in some surgeries in clinical experiences, one of which is rhinoplasty. Given the communityʹs increasing trend to rhinoplasty, considering this complaint of patients is important for appropriate prevention or treatment Objective: To evaluate vertigo occurrence in patients undergoing rhinoplasty, Amiralmomenin Hospital of Rasht Materials and Methods: In this case-control study, 63 patients in case group (Rhinoplasty) and 50 patients in control group (Functional Endoscopic Sinus Surgery), were evaluated for vertigo. The two groups were matched for possible confounding factors. All the patients were evaluated for vertigo 1week, 1and 3 months after surgery. Also, in rhinoplastic patients, lateral osteotomy approach was considered as a possible factor. Using SPSS 19, data were analyzed with t and ?2 tests and P < 0.05 was considered significant. Results: Fifty patients of case group and 45 patients of control group were followed for 3 months. Female patients comprised 80 and 44.4% of case and control groups, respectively. The frequency of vertigo in patients of case group was 17, 3 and 2, respectively. Only one case was due to benign paroxysmal positional vertigo and others were due to orthostatic hypotension. In control group, frequency of vertigo was 11, 1 and 1, respectively. The cause of all cases was orthostatic hypotension. The rhinoplastic patients with external and internal lateral osteotomy approach complained of vertigo in 58.6 and 11.5%, respectively. This difference was significant statistically (P < 0.0001). Conclusion: This study showed that the most frequent cause of vertigo in both groups is pseudo vertigo and due to orthostatic hypotension. It seems that true vertigo is not associated with operation types (including rhinoplastic and nasal endoscopy). We advised more detailed investigations with larger sample size in this area.