مسايل و شواهد مصلحت انديشي در سياست خارجي پيامبر (ص)

Issues and Evidence of Expediency in the Holy Prophets foreign policy

شناخت مصالح امور و عمل به آنها به عنوان رفتار طبيعي و در قالب مدل انتخاب و گزينش عقلايي واقعيتي غيرقابل انكار و ضرورتي اجتناب ‌ناپذير در زندگي انسان محسوب مي‌شود. سيره سياسي و نظام حكومتي پيامبر عظيم‌الشان اسلام نيز در كنار توسعه معنوي و اعتقادي جامعه معطوف به اداره صحيح زندگي عادي و مسايل جاري آن بوده است و بر اين اساس مصلحت‌انديشي، ضرورت‌سنجي و واقع‌بيني با شواهد متعدد در سيره عملي و رفتارهاي سياسي آن حضرت به وفور ديده مي‌شود. اين واقعيت به تعبير امام محمد غزالي عامل حفظ دين، جان، عقل، نسل و مال مي‌باشد، جز مصالح مكلفين بوده كه اتلاف تمام يا قسمتي از آن به مصلحت نمي‌باشد. . شواهد مصلحت انديشي در صلح و جنگ، در مكه و مدينه و در مواردي همچون دعوت يوم‌الدار، مهاجرت به حبشه، سفر طايف، مهاجرت به مدينه، صلح حديبيه، تاليف قلوب مخالفين و غيره با مسايل مهمي كه هر كدام از آن وقايع مهم تاريخ اسلام دارند، محور اصلي بررسي حاضر را تشكيل مي‌دهند كه به فراخور هر كدام توضيحات مكفي و ضروري ارايه مي‌شود.

Recognizing expediency in issues and applying them as a natural behavior in the rational choice model is considered essential and inevitable in human life. Besides spiritual and religious development, the Holy prophet aimed at managing every day life and current issues correctly. Therefore, ample evidence support his being expedient, recognizing the essentials and realistic . According to Ghazali, this keeps religion, lives , rationality race and wealth safe, which is every ones responsibility not to waste any of them or part of each. Evidence of the Holy Prophets expediency can be seen both in war and peace, both in Mecca and Medine, and also in souch issues such as Yomodar invitation, immigration to Habashe, Tayef journey, immigration to Medine, Hodaybie peace treaty, encouraging Muslims, etc can be clearly seen. These issues and related considerations are the main focus of the present study as seen essential, enough discussion has been provided