تاثير آزادسازي تجاري بر توليد ناخالص داخلي سبز در ايران

Impact of trade liberalization on Green GDP

يكي از موثرترين معيارهاي اقتصادملي، توليد ناخالص داخلي است، اما از آنجايي كه اين معيار هزينه هاي رفع آلودگي و اثرگذاري هاي منفي زيست محيطي را در نظر نمي گيرد، مورد نكوهش قرار گرفته است. به عبارت ديگر توليد ناخالص داخلي، معيار مناسبي براي اندازه گيري رفاه اقتصادي نبوده، لذا توليد ناخالص داخلي سبز به عنوان يكي از معيارهاي اندازه گيري رفاه اقتصادي معرفي مي شود. هدف عمده توليد ناخالص داخلي سبز، اندازه گيري شاخص هايي است كه معيار دقيق و درستي از رفاه اقتصادي را فراهم مي آورند. در اين بررسي، به منظور ارزيابي تاثير آزادسازي تجاري بر توليد ناخالص داخلي سبز، از روش الگوي خودتوضيح برداري با وقفه هاي توزيعي و داده-هاي دوره هاي زماني در سال هاي 1357-1388 استفاده شده است. نتايج برآورد مدل دلالت بر اين دارد كه افزايش آزادسازي تجاري به افزايش توليد ناخالص داخلي سبز منجر مي شود، به طوري كه كشش متغير توليدناخالص داخلي سبز نسبت به آزادسازي تجاري در بلند مدت و كوتاه مدت به ترتيب برابر 082/0 و 044/0 مي-باشد.

One of the most influential of the national economic indicators is gross domestic product, But since this measure does not consider the costs of eliminating pollution and the negative effects of environmental, has been criticized. In the other word, GDP is not an appropriate criteria for measuring economic welfare, so green GDP has been introduced for measuring of economic welfare. Major objective of green GDP is the accounting systems that are provided an exact and correct criteria of economic welfare. In this paper, to assess the impact of trade liberalization on green GDP, we used the Autoregressive Distributed Lag approach and time series data over the period 1357-1388. The results of estimating model show that increased trade liberalization leads to an increase in green GDP, So that elasticity of green GDP to the trade liberalization in the long term and short term respectively is 0.082 and 0.044.