همكاري نظامي اعراب و بوميان خراسان در عهد اموي

Military cooperation between the Arabs and the natives of Khorasan in the Umayyad era

از آغاز فتح ايران توسط اعراب مسلمان، گروه‌هاي كمي از مردم بومي با فاتحان همكاري نمودند اين همكاري و وارد شدن ايرانيان به جرگه نظاميان در سال‌هاي پس از آن افزايش يافت. چگونگي و ميزان مشاركت خراسانيان در ماموريت هاي نظامي و فتوح مبحث اين مقاله است كه به روش تحليلي – توصيفي مورد بررسي قرار گرفته است، ابتداي ورود اسلام اعراب ديد خوبي نسبت به استفاده از ايرانيان در سپاه نداشتند ولي تدريجاً احساس كردند با همكاري بوميان خراساني بهتر مي توانند به مقاصد خويش دست يابند سرداراني مثل قتيبه بن مسلم به جهت استفاده بيشتر از ايرانيان در فتوح موفق تر بودند. پس از قتل قتيبه نيز بوميان ايراني جايگاه مهم خويش در سپاه را حفظ كردند. تاكيد نهضت عباسي نيز در سال‌هاي شروع فعاليت يعني صد هجري تا سقوط امويان بر استفاده از همه نيروها و به ويژه بوميان در خدمات نظامي بود و اين امر در موفقيت نهضت عباسيان بسيار موثر بود.

Few groups of native Iranians cooperated with Arabs invading Iran in the beginning. However, the amount of cooperation increased as time passed. The study tries to shed light on the cooperation of people in Khorasan with Arabs in military missions in an analytic and descriptive way. In the beginning, Arabs were not optimistic about the employment of Iranians in the armed forces. However, they gradually realized that they could get to their goals better if they sought their cooperation. Military officers like Ghotibe ibn Moslem were more successful because they employed natives. Even after his being killed, Iranians kept their important status in the military. The beginning of Abbasid movement also witnessed an emphasis on employing natives in the army. This contributed to their success in winning over Ummayids.