عزت نفس و عوامل مرتبط با آن در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

Self Esteem and its Associated Factors in Patients with Multiple Sclerosis

زمينه و هدف: بيماري مولتيپل اسكلروزيس (MS) به عنوان يك بيماري پيشرونده مي‌تواند تصوير ذهني و احساس جذابيت را تحت تاثير قرار داده و از طريق تغيير در تجارب روانشناختي و احساسات و نگرش بيماران نسبت به بدنشان، عزت نفس آنان را متاثر سازد. بر اين اساس پژوهش حاضر با هدف تعيين عزت نفس در بيماران مبتلا به MS و عوامل مرتبط با آن صورت پذيرفت. روش بررسي: اين مطالعه پژوهشي از نوع توصيفي است. در اين پژوهش 395 بيمار مبتلا از انجمن مولتيپل اسكلروزيس شهر تهران با روش نمونه گيري مستمر انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ است كه توسط بيماران تكميل شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSSنسخه 16 و از آزمون هاي آماري t مستقل، ANOVA، ضريب همبستگي پيرسون، ضريب همبستگي اسپيرمن، ضريب كاي اسكوير و آزمون تعقيبي شفه استفاده شد. يافته ها: ميانگين و انحراف معيار عزت نفس بيماران17/5±53/20 بود. اكثر بيماران عزت نفس متوسط و فقط در صد كمي از آن ها (2/16%) عزت نفس بالا داشتند. بر اساس نتايج به دست آمده بين عزت نفس با سن، ميزان تحصيلات، وضعيت تاهل، وضعيت اشتغال و طول مدت بيماري ارتباط معني داري وجود داشت (05/0 P < ). نتيجه گيري كلي: پرستاران مي‌توانند با شناسايي گروه هاي پر خطر از نظر ميزان عزت نفس پيوسته نيازهاي حياتي بيماران پيرامون اين موضوع را در نظر گرفته و با ارايه مداخلات مناسب به بيماران و خانواده هاي آنها در جهت ارتقاي كيفيت زندگي آنها گام بردارند.

Background & Aim: Multiple Sclerosis (MS) as a progressive disorder can deteriorate body image and the feeling of attractiveness and influence patients’ self-esteem through changing their cognitive experiences and attitude towards their body. Accordingly this study was conducted with aim of assessing self esteem and its related factors in patients with MS. Material & Methods: It was a descriptive, cross-sectional study. The subjects (n= 395) were recruited by convenience sampling from Multiple Sclerosis Society in Tehran. Rosenberg Self-Esteem Inventory was used as data collection tool. Data was analyzed by independent t-test, ANOVA, Pearson correlation, Spearman correlation coefficient, chi-square test and post hoc Scheffe test using SPSS-PC (version 16). Results: The mean score of self-esteem was 17/5 ± 53/20. Most patients had moderate self-esteem, and only a small percentage of them (16.2%) had high self esteem. There were significant relationship between the patients’ self-esteem and their age, educational level, marital status, employment status and the duration of disease (P < 0.05). Conclusions: Nurses are able to consider the patients’ esteem needs by recognition of high risk groups and provide appropriate interventions to improve the quality of life of these patients and their families.