تعيين رابطه بين ابعاد آنتروپومتريك اختصاصي و قدرت دست برتر در شناگران تمرين كرده پسر نابالغ

The Investigation of a Possible Relationship between Specific Hand Dimensions and Handgrip Strength in Preadolescent Trained Male Swimmers

هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه بين ابعاد آنتروپومتريك اختصاصي و قدرت دست برتر بود. به اين منظور 18 شناگر پسر تمرين كرده 10 تا 13 ساله عضو تيم هيات شناي مشهد، با استفاده از روش ويسناپو، تحت اندازه گيري 15 مورد از ابعاد اختصاصي دست قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيره در سطح معني داري 05/0 P < استفاده شد. از بين شاخص هاي اندازه گيري شده، به جز FSI كه رابطه معني داري با قدرت دست نداشت (412/0 = r و 089/0 = P) شاخص هاي FS2، FS3، FS4، FS5، TL،IFL ،MFL ،RFL ، LFL،P1 ،P2 ،P3 ،P4 ،P5 ، با قدرت دست رابطه معني داري داشتند (05/0 P < ). همچنين نتايج رگرسيون چند متغيره نشان داد از بين شاخص هاي اندازه گيري شده P4 با مقدار آماره 56/0 = R2 (001/0 P < ) بهترين شاخص پيشگو براي قدرت دست محسوب مي شود.

The purpose of this study was to investigate a possible relationship between specific hand dimensions and handgrip strength in preadolescent swimmers. For this purpose, 18 trained male swimmers (10-13 years old) who were the members of Mashhad Swimming Association participated in this study. The standard method of Visnapuu was used to measure 15 anthropometric parameters of hand. Data were analyzed by Pearson correlation and stepwise multiple-regression tests. Results showed that except FSI parameter which had with no significant relationship with handgrip strength (P=0.89, r=0.412), there was a significant relationship between FS2, FS3, FS4, FS5, TL, IFL, MFL, RFL, LFL, P1, P2, P3, P4, P5 parameters and handgrip strength (P < 0.05). Also, results of multiple-regression test showed that among all measured parameters, P4 was the strongest predictor of handgrip strength in young swimmers (P < 0.001, R2=0.56).