اثر جهاني‌شدن بر نابرابري درآمدي در ايران

Impact of Globalization on Iranian Income Inequality

جهاني‌شدن داراي پيامدهاي مطلوب و نامطلوب است. از اين رو لازم است با شناخت پيامدهاي اين پديده براي كاهش آثار نامطلوب و تقويت آثار مطلوب اقدام شود. در همين راستا، مطالعه‌ي كنوني با هدف تحليل اثر جهاني‌شدن بر روي توزيع درآمد در ايران صورت گرفت. به‌ اين منظور از شاخص‌هاي نسبت تجارت و واردات به توليد ناخالص‌ داخلي، نسبت خالص سرمايه‌گذاري خارجي به توليد ناخالص داخلي و هم‌چنين وقفه‌هاي مختلف خالص سرمايه‌گذاري خارجي به توليد ناخالص داخلي طي دوره‌ي 1383-1360 به ‌عنوان متغير بيانگر جهاني‌شدن استفاده شد. با توجه به شاخص‌هاي ياد شده براي هر يك از مناطق روستايي و شهري چهار الگو برآورد شد. در تمامي الگو‌ها فرضيه‌ي كوزنتس تاييد شد. بر اساس برآوردها درآمد سرانه‌ي نقطه‌ي برگشت منحني كوزنتس به قيمت‌هاي ثابت سال 1369 براي خانوارهاي شهري و روستايي به ‌‌ترتيب در دامنه‌ي 8540 - 6800 و 7520- 7190 هزار ريال قراد دارد. يافته‌ها نشان داد كه شواهد محكمي دال بر افزايش نابرابري به موازات افزايش هم‌گرايي اقتصاد ايران به سوي اقتصاد جهاني وجود ندارد.

Globalization contains desired and undesired consequences, needing for reconnection of these consequences in order to lessen the undesired results and strengthen the desired ones. Regarding the case the main objective of this study was to investigate the effect of globalization on income distribution throughout Iranian households. To get the objective ratios such as trade to GDP, import to GDP, Foreign Direct Investment (FDI) to GDP, and lagged terms of FDI to GDP were used during 1991-2004 as criteria indicating globalization level. Based on the criteria, four equations were estimated for rural and urban households separately. In all estimations the sign of coefficients were found consistent with Kuznets hypothesis. Turning point is found to be between 6800-8540, and 7190-7520 thousand Rials for urban and rural households, respectively. Findings showed that there is no strong evidence indicating positive relation between inequality and globalization.