ترجمه، مَركبِ سفر به ديگر سو

Translation; A Vehicle for Traveling to the Other Side

ترجمه فعاليتي است كه مرزها را بلورين ميكند. در جهاني با ترجمههاي خوب، مرز وجود دارد اما ديواري از بتن نيست. ديواري بلورين است كه از فعاليت مترجمان توانمند پديدار شده است. در جهاني كه وجود مرزها اجتناب ناپذير مينمايد، ترجمه راهي است تا سويههاي ياسآور و نفاقافكن مرزها را بزداييم. اگر ترجمه خوب را همسو با نگره مبداگرا با تاكيد بر كلمات خاصه نگاه آنتوان برمن و همفكرانش بدانيم، اثر ترجمه‌اي با حفظ انديشه، ساختار هنري و هويت زبان مبدا، راه به سوي فرهنگ و سرزمين ديگري در برابر خود گشوده و مي‌كوشد تا در آن جا چون بيگانه‌اي دوست داشتني ماوا گزيند. اينچنين درمي‌يابيم كه اثر ترجمه‌اي هم ادبيات تطبيقي است و هم ظرفيت بسيار بالايي براي مطالعه‌اي تطبيقي را دارا است. از اين منظر و با نگاه به تعاريف برونل و همكارانش در كتاب ادبيات تطبيقي چيست؟ مولفه‌هاي ترجمه خوب را در نزديكي‌هاي مفاهيم پژوهشي تطبيقي دنبال مي‌كنيم تا دريابيم كه در ترجمه‌اي قابل اعتنا، زبان اثر با همه ملزومات‌اش، در زبان ديگري بازآفريني شده و حاصل آن همنشيني عناصر فرهنگي زبان مبدا با زباني ديگر است.

Translation is an activity that crystalizes borders. In a world with good translations, there are no borders but the wall is not made of concrete. There are boundaries but crystal walls that has emerged from the work of translators. In a world, where borders is inevitable translation is a way to cleanse borders of factious and desperate. If we translate in accordance to the theory of Antoine Berman, a translation of the idea of preserving the structure and identity of the source language, the culture, the land and the other in an attempt to open up where the alien is a lovely lived in. Thus we find that the study of comparative literature and literary translation is similar.