تاثير برونگرايي و درونگرايي بر درستي ساختاري، رواني بيان و تراكم واژگاني مهارت گفتاري فارسي‌زبانان فراگير زبان ژاپني

The Effect of Introversion/ Extroversion of Iranian Students of Japanese on Their Speaking Ability in Terms of Accuracy, Fluency and Lexical Density

تحقيق حاضر به منظور پاسخ به اين سوال طراحي شد كه آيا نوع شخصيتي برون‌گرا يا درونگراي فارسي‌زبانان فراگير زبان ژاپني تاثيري بر ميزان درستي ساختاري، رواني بيان و تراكم واژگاني گفتار ژاپني آنها دارد يا خير. بدين منظور 65 نفر ازدانشجويان زبان و ادبيات ژاپني كه در دانشگاه تهران مشغول به تحصيل بودند، به عنوان آزمودني‌ها مورد استفاده قرار گرفتند. ابتدا از آنان خواسته شد تا به پرسشنامه شخصيتي آيزنك پاسخ دهند. بعد از مشخص شدن نوع شخصيتي شركت‌كنندگان، از آنان آزمـون مصـاحبه ايفـاي نقش (Role-play) گرفته شد و اطلاعات آن ضبط گرديد. سپس نمره شركت‌كنندگان در درستي ساختاري، رواني بيان و تراكم واژگاني مشخص شد. سرانجام با استفاده از آزمون t مستقل، مشخص شد كه گرچه نوع شخصيتي آزمودني‌ها اثر معني‌داري به نفع دانشجويان درونگرا بر ميزان درستي ساختاري و تراكم واژگاني دارد، ولي نوع شخصيتي اثر معني‌داري بر رواني بيان ندارد. توجه به نتايج اين تحقيق اهميت شناخت آموزگار را از جنبه‌هاي مختلف شخصيت زبان‌آموزان، از جمله درونگرا و برونگرا بودن آنان به عنوان وسيله‌اي براي بهبود و تسهيل روند آموزش زبان مورد تاكيد قرار مي‌دهد.

The present study was carried out to find if the personality traits of introversion and extroversion have any effects on the speaking ability of Iranian students of Japanese in terms of accuracy, fluency and lexical density. To this end, 60Iranian students of Japanese were given the Eysenck personality inventory; they were also given a role play interview test to elicit speaking samples from them. The application of the t-test procedure revealed that there is a significant difference between the subjects in accuracy and fluency in favor of the introverts. However, no significant difference was found between the two groups in respect of fluency. The findings of the study accentuate the need for teachers to heed their students’ personality trait as a means for the betterment of teaching practice in relation to speaking skills.