خوانش تصوير از ديدگاه اروين پانوفسكي

Reading Image with Erwin Panofsky

شمايل‌نگاري و شما‌يل‌شناسي از جمله رويكردهاي مطالعات تصوير به شمار مي‌روند كه هر چند سابقه آن به دوران رنسانس بازمي‌گردد، اما به عنوان يك گرايش مدون مطالعاتي در زمينه تصوير مي‌توان آغاز آن را ابتداي قرن بيستم و مكتب واربورگ دانست. اروين پانوفسكي چهره برجسته مكتب واربورگ در اين زمينه است و شيوه مطالعاتي وي با عنوان شمايل‌نگاري و شمايل‌شناسي گره خورده است. در ابتداي مقاله به بحث در باب شمايل و تاريخچه مطالعات شمايل‌نگارانه پرداخته مي‌شود و تفاوت ميان مطالعات شمايل‌نگارانه با مطالعات شمايل‌شناسانه مورد بحث قرار مي‌گيرد؛ سپس به آراي اروين پانوفسكي در زمينه خوانش تصوير و مراتب سه‌گانه مورد نظر وي اشاره مي‌شود. پانوفسكي اين مراتب سه‌گانه را به ترتيب، «توصيف پيشاشمايل‌نگارانه» ،«تحليلِ شمايل‌نگارانه» و «تفسيرِ شمايل‌شناسانه » مي‌داند. در ادامه مقاله هر يك از آنها به نحوي جداگانه توضيح داده مي‌شود و در انتها به برخي انتقادات به ديدگاه پانوفسكي اشاره خواهد شد.

Iconography and iconology are among the approaches for studying image. Though dated back to renaissance era, this approach as a compiled and systematic way for examining image begins in the dawn of twentieth century and in Warburg School. Erwin Panofsky is the well-known figure of Warburg School and his methodical study is intertwined with titles of iconology and iconography. In this article, the history of icon and iconographical studies are examined and then the difference between iconology and iconography is discussed. Then, Panofsky’s opinions about reading image and the three phases of this sort of reading are discussed in accordance to his views. Panofsky calls these three phases as “pre-iconographical description”, “iconographical analysis”, and “iconological interpretation”. These three levels are explained separately and the article concludes with some criticisms to Panofsky’s opinions.