بررسي اثر 6 هفته بي تمريني مطلق و نسبي بر سلامت وزنه برداران نخبه شهرستان زنجان

The Effect of Six Weeks Relative and Absolute Detraining on Health Status of Elite Weightlifters in Zanjan

سابقه و هدف : يكي از مهم ترين موضوعاتي كه بايد مورد توجه مربيان و ورزشكاران قرار گيرد، موضوع برگشت پذيري يا به عبارتي از دست دادن توانايي ها و سازگاري هاي به دست آمده در اثر تمرين، در زماني است كه ورزشكاران در مرحله بي تمريني قرار مي گيرند( 6). بي تمريني به عنوان يك پديده اجتناب ناپذير همواره در زندگي ورزشي ورزشكاران رخ مي دهد و بالطبع آثار منفي خود را متناسب با طول دوره بي تمريني، بر روي عملكرد ورزشكاران خواهد گذاشت. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر 6 هفته بي تمريني مطلق و نسبي بر سلامت (عملكرد، تركيب بدني و شاخص هاي قلبي) وزنه برداران نخبه شهرستان زنجان بود. 173 سانتي متر و /80±11/ 24 سال، ميانگين قد 01 /55 ±4/ مواد و روش ها: 20 وزنه بردار مرد نخبه با ميانگين سني 14 79 كيلوگرم شهرستان زنجان كه در سال اخير در آمادگي خوبي به سر مي بردند و داراي /35 ±13/ ميانگين وزن بدن 57 عناوين قهرماني در سطح منطقه، استان و كشور بودند، به طور تصادفي به دو گروه بي تمريني مطلق و نسبي تقسيم شدند و به مدت 6 هفته در معرض بي تمريني مطلق و نسبي (يك جلسه تمرين در هفته) قرار گرفتند. همبسته نشان داد كه عملكرد، حجم ضربه اي، كسر تخليه و توده خالص بدن هر دو گروه كاهش t يافته ها: آزمون در گروه هاي مستقل نشان داد كه t در مقايسه با پيش از بي تمريني داشته است. همچنين آزمون (p =0/ معني داري( 00 كاهش به وجود آمده در اين شاخص ها در گروه بي تمريني نسبي به طور معني داري كم تر از گروه ب ي تمريني مطلق بود . همچنين افزايش معني داري در درصد چربي بدن و ضخامت ديواره بين بطني در هر دو گروه به وجود آمد كه بار ديگر افزايش گروه بي تمريني مطلق به طور معني داري بيش تر از گروه بي تمريني نسبي بود. استنتاج: پژوهش حاضر نشان داد كه 6 هفته بي تمريني نسبي در مقايسه با ب ي تمريني مطلق موجب حفظ معن ي دار سلامتي مي گردد. با اين حال، اين نوع بي تمريني نسبي (يك جلسه تمرين در هفته) نيز نمي تواند از كاهش سلامت اين ورزشكاران جلوگيري نمايد و احتمالاً براي حفظ سلامتي وزن هبرداران بازنشسته، جلسات تمريني بيش تري مورد نياز است.

Background and purpose: Detraining is inevitable for athletes that could have negative results on their performance. The purpose of this study was to investigate the effects of six weeks bsolute and relative detraining on health status (performance, body composition and cardiac indices) of elite weightlifters in Zanjan. Materials and methods: Twenty elite weightlifters with the mean age of 24.05±4.14 yrs, the mean height of 173.80±11.01 cm, and the mean weight of 79.35±13.57 kg, were selected. They had good performance during last year and were medalist at regional, province and national levels. The participants were randomly divided into two groups (absolute and relative detraining). The absolute detraainning group was exposed to six weeks detraining and those in relative detraining group were trained just once a week during six weeks. Results: The results of paired t-test showed significant differences in the performance, stroke volume, ejection fraction and lean body mass in both groups (P=0/00). Result of independent t-test showed that all of these decreases were significantly lower in relative detraining group than those of the absolute detraining group. Body fat and septum thickness increased significantly in both groups but the increases were significantly higher in absolute detraining group. Conclusion: These results showed that six weeks relative detraining maintained body health. However, relative detraining cannot prevent the decrease in athletes’ health status. Hence, more training sessions are needed for maintaining health of retired weightlifters.