سياست خارجي روسيه در قبال اوكراين: گريزناپذيري بحران

Russiaʹs Foreign Policy towards Ukraine: The inevitability of Crisis

پيشنهاد امريكا در سال 2008 براي الحاق اوكراين به ناتو در راستاي ادغام اين كشور در بخش نظامي اروپا و اقدامات بروكسل براي عضويت اوكراين در اتحاديه اروپا به منظور يكپارچگي اين كشور در بخش اقتصادي اروپا، حساسيت فراواني را در ميان رهبران روسيه به وجود آورد. با توجه به حاكميت منطق ارضي قدرت در ميان تصميم گيرندگان روسي واضح بود كه تلاش براي الحاق و يكپارچگي اوكراين در منظومه هاي نظامي و اقتصادي اروپا به شدت به تشديد حس ناامني تاريخي در ميان نخبگان حاكم در مسكو دامن زند. پرسشي كه مطرح مي شود اين است كه منابع شاخص شكل دهنده بحران اوكراين چه منابعي هستند؟ ملاحظات تاريخي و الزامات ژيوپليتيك روسيه در مورد اوكراين، شكاف هاي وسيع داخلي اوكراين و ناتواني غرب و به ويژه امريكا در اطمينان خاطر دادن به روسيه درباره اينكه سياست ها در مورد اوكراين در راستاي تهديد نمي باشند، بحران اوكراين را گريز ناپذير ساخت.

The U.S. proposal in 2008 for Ukraineʹs adhesion to NATO in order to integrate it into European military wing and Brusselsʹ attempts for the membership of Ukraine in the EU in order to integrate this country into European economic wing, created much sensitivities among Russiaʹs leaders. Given the ruling of the logic territorial power among Russian decision makers, it was evident that efforts made at integrating Ukraine into European military and economic complexes would fuel the insecurity sentiment of Moscowʹs ruling elite. The question is that what are the factors shaping Ukraineʹs crisis? Historical considerations and geopolitical imperatives of Russia regarding Ukraine as well as the Western and especially American inability for convincing Russia that policies pursued in regard to Ukraine would not pose any threat to Russia, has made Ukraineʹs crisis inevitable.