اثربخشي آموزش رويكرد ارتباطي ويرجينيا ستير بر رابطه والد-فرزندي دختران نوجوان

Effectiveness of training based on Virginia Stair’s communicative approach on parent-child relationship of teenaged girls

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثر بخشي آموزش هاي مبتني بر رويكرد ارتباطي ستير بر بهبود رابطه والد- فرزندي دختران نوجوان بود. روش: روش مطالعه شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون، گروه گواه و پيگيري و جامعه آماري كليه دانش آموزان دختر مقطع راهنمايي منطقه 19 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصيلي 88-87 به تعداد1850 نفر بود. با روش چندمرحله اي از ميان آن ها 30 نفر به روش نمونه گيري تصادفي انتخاب و پس از همتاسازي در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه جايگرين شدند و در مراحل پيش آزمون و پس آزمون و يك ماه بعد در مرحله پيگيري به مقياس تاكتيك هاي تعارض اشتراس (1996) پاسخ دادند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه دو ساعته در جلسات آموزش رويكرد ارتباطي ستير 2 بار در هفته شركت كردند. براي تحليل داده ها از تحليل كو واريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد اجراي جلسات به طور معني داري توانسته است پرخاشگري كلامي و پرخاشگري جسماني گروه آزمايش را كاهش، و توانايي استفاده از مهارت استدلال آن ها افزايش دهد. اين نتايج پس از پيگيري يك ماهه نيز تاييد شد. نتيجه گيري: رويكرد ارتباطي ستير با افزايش مهارت هاي ارتباطي و كاهش پرخاشگري دختران نوجوان مي تواند رابطه والد- فرزندي آنها را بهبود بخشد. بنابراين مي توان آن را روش موثري براي بهبود روابط والد- فرزندي دانست.

Aim: This research investigated the effectiveness of training based on Stair’s communicative approach, on improving parent-child relationship for teenage girls. Method: A quasi-experimental method with pre- and post- test design was employed. The statistical population included all female students (N=1850) studying in junior high-schools during the academic year 2008-09 in Tehran’s District 19 of the Ministry of Education’s divisions. From this population, thirty students was selected randomly and assigned to an experimental and a control group, comprising of fifteen individuals each. In the pre-test and post-test both groups completed the Strauss Conflict Tactics Scale (1996). The experimental group participated in eight training sessions, each lasting two hours. The sessions were held twice weekly and training was based on Stair’s communicative approach. Post-test was administered to both groups after the training. Data were analyzed using ANOVA. Results: Results showed that training significantly decreased the amount of verbal and physical aggression. Further, it was found that reasoning skills significantly improved following post-test. These results were confirmed after a one month follow up. Conclusion: The Satir communicative approach may be considered an effective method for improving parent-child relationship.