بررسي روابط خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و خوشبيني در پيش بيني كنندگي بهزيستي ذهني جهت تدوين مدل ساختاري در دانشجويان

A Study of Self-Efficacy, Social Support and Optimism in Prediction of Mental Wellbeing: Towards a Structural Model for Students

زمينه: اين پژوهش به منظور بررسي روابط خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و خوشبيني در پيش بيني كنندگي بهزيستي ذهني جهت تدوين مدل ساختاري در دانشجويان صورت گرفته است. روش: نمونه ايي به حجم 293 نفر از دانشجويان دانشكده روانشناسي دانشگاه علامه طباطبايي در سه مقطع كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكتري به صورت نمونه گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب گرديد. داده‌هاي جمع آوري شده با استفاده از روش تحليل مسير و به كمك نرم افزار ليزرل LISREL و SPSS (اثرات مستقيم و غير مستقيم و اثرات كلي مولفه‌هاي خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و خوشبيني بر بهزيستي ذهني) مورد بررسي قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج به دست آمده در اين پژوهش منجر به تدوين يك مدل گرديد: در مدل به دست آمده نتايج بيانگر آن است كه خود كارآمدي و خوشبيني و حمايت اجتماعي مطلوب بر شادكامي اثر معنادار دارند. همچنين متغيرهاي خودكارآمدي و خوشبيني بر شادكامي اثر مستقيم و معنادار نشان دادند. در مدل مورد بحث متغيرهاي خودكارآمدي و خوشبيني جمعاً توانستند 42 درصد واريانس بهزيستي ذهني را تبيين كند. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده به نظر مي‌رسد كه با افزايش سطح خودكارآمدي، حمايت اجتماعي و خوشبيني دانشجويان، احساس بهزيستي ذهني در آن‌ها افزايش مي‌يابد. همچنان كه در مدل نهايي نيز مشخص شده است كه اين سه متغير داراي نقش مستقيم و غير مستقيم در افزايش احساس بهزيستي ذهني مي‌باشند.

This study aims to investigate the role of self-efficacy, social support and optimism in predicting mental wellbeing in order to develop a structural model in students. A sample of 293 BA, MA and PhD students from Faculty of Psychology of Allameh Tabatabaʹi University was selected through stratified sampling method. The collected data were analyzed using LISREL and SPSS software, and the direct, indirect and overall impacts of the variables of self-efficacy, social support and optimism on mental wellbeing were investigated. The results led to the composition of a model. In the obtained model, the results indicate that a desirable level of self-efficacy, optimism and social support have a significant impact on happiness. In addition, the two variables of self-efficacy and optimism showed a direct and significant impact on happiness. In the discussed model, the variables of self-efficacy and optimism were able to explain 42 percent of the variance of mental wellbeing. In conclusion, it seems that any increase in the level of the students’ self-efficacy, social support and optimism heightens their feeling of mental wellbeing. As found in the final model, the three variables directly and indirectly improve the feeling of mental wellbeing.