رابطه بين شيوه‌هاي آموزش كاركنان با فرايندهاي مديريت دانش سازماني: در صنعت هسته‌اي

The Relationship between Employee Training Methods and Knowledge Management Process: A Case Study in Nuclear Industry

اين پژوهش با هدف شناخت رابطه شيوه‌هاي آموزش كاركنان (شيوه گروهي و اجتماعات يادگيري، شيوه عملي فعال، شيوه خود‌اقدامي و شيوه رسمي) با فرايندهاي مديريت دانش (فرايند شناسايي و كسب دانش، فرايند توليد دانش، و فرايند اشتراك دانش) در سازمان انرژي اتمي ايران انجام شد. جامعه پژوهش تمام كارشناسان بالاي پنج سال سابقه خدمت سازمان و واحدهاي تابع آن بودند كه انواع آموزش‌هاي سازماني را به شيوه‌هاي مختلف تجربه كرده بودند. از جامعه پيش‌گفته تعداد 328 نفر به شيوه تصادفي ساده به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه محقق ساخت براي گردآوري داده‌ها استفاد شد. پايايي پرسشنامه با استفاده از روش آلفاي كرانباخ محاسبه و مقدار آلفاي استاندارد شده براي شيوه‌هاي آموزش 86 درصد و براي فرايندهاي مديريت دانش 89 درصد تثبيت شد. به‌منظور اطمينان از روايي ابزار پژوهش از روش كيفي استفاده شد. با جمع‌آوري داده‌ها و تحليل آن‌ها، يافته‌ها بين شيوه‌هاي آموزشي گروهي و اجتماعات يادگيري، عملي فعال، خوداقدامي و شيوه رسمي با فرايندهاي كسب و شناسايي، توليد و اشتراك دانش رابطه معنادار نشان داد. بر‌اساس نتايج اين تحقيق مي‌توان گفت شيوه آموزشي عملي فعال بيش‌ترين تاثير رگرسيوني را روي فرايند توليد دانش دارد.

This study aimed to investigate the relationship as well as the impact of training methods on knowledge management process in Atomic Energy Organization of IRAN (AEOI) as a research based organization. The target population consisted of all experts in AEOI. Based on Krejcie and Morgan table, 328 statistical samples were randomly selected. Instrument for data collection was questionnaire made by the researcher and its reliability level was acceptable. The results of the study showed significant relationship between training methods and knowledge management process. Based on this research, active practical method has high regression impact on knowledge creation.