مقايسه اثر آستاگزانتين و جلبك دوناليلا سالينا ‌(Dunaliella salina ) بر ميزان كاروتنوييد پوست، پراكسيداسيون ليپيد‌ها و رنگ ماهي سورم (Heros serverus)

Comparison of the effect of Astaxanthin and Dunaliella salina algae on skin carotenoid, lipid peroxidation and coloration of Heros severus

زمينـه مطالعه: محققين از ديرباز به دنبال جايگزين‌هاي مناسبي براي رنگ دانه‌هاي صناعي مانند آستاگزانتين بوده‌اند. هدف: لذا در اين تحقيق اثر تجويز خوراكي آستاگزانتين و جلبك دوناليلا سالينا بر ميزان بتاكاروتن پوست، رنگ پوست و باله‌ها و ميزان پراكسيداسيون ليپيد‌هاي عضله ماهي سورم (H.serverus)‌ مورد بررسي قرار گرفت. روش كار: به اين منظور تعداد 135 قطعه ماهي با وزن ( g 5/0± 27) به 3 تيمار در 3 تكرار تقسيم شدند: تيمار اول با غذاي معمولي (‌1)G و دو تيمار ديگر به ترتيب با mg/kg 200 جلبك دوناليلا ‌)2(G و mg/kg200 آستاگزانتين ‌)3(G تغذيه شدند. بعد از 6 هفته تغذيه از ماهي‌هاي هر تيمار عكس ديجيتال، نمونه پوست و عضله تهيه گرديد. ميزان بتاكاروتن پوست و (مالون‌ ‌دي‌ ‌آلدييد) MDA عضله و نيز شاخص‌هاي رنگ Hue, b*,a*,L*( و ‌)Chroma بين تيمارها مقايسه گرديدند. نتايج: ميزان بتاكاروتن در تيمار‌هاي ‌3Gو ‌2G نسبت به ‌1G افزايش معني‌داري را نشان داد (05/0.)p < ميزان پراكسيداسيون ليپيدي در تيمار ‌2G و ‌3G كاهش معني‌داري نسبت به تميار شاهد نشان داد ‌(05/0)p < ‌. در ناحيه‌ تنه اگرچه بعضي از شاخص‌هاي رنگ بهبود يافت ولي تفاوت معني‌داري در بين تيمار‌ها مشاهده نشد ‌(05/0.)p > در ناحيه‌ باله‌ها شاخص‌هاي a*‌ و Hue در تيمار‌هاي ‌2G و ‌3G به ترتيب افزايش و كاهش معني‌داري نسبت به تيمار ‌1G داشتند ‌(05/0.)p < شاخص b*‌ در تيمار‌هاي ‌2G و ‌3G كاهش معني داري نسبت به تيمار ‌1G را نشان داد ‌(05/0.)p < شاخص Chroma در تيمار ‌3G افزايش معني‌داري نسبت به دو تيمار ديگر نشان داد ‌(05/0.)p < شاخص L*‌ در بين تيمار‌ها تفاوت معني‌داري را نشان نداد (05/0)p > ‌. نتيجه‌گيري‌نهايي: طبق نتايج اگر‌چه تاثير آستاگزانتين بر ميزان بتاكاروتن و رنگ پوست بيشتر از جلبك دوناليلا مي‌باشد‌، ولي با توجه به قيمت مناسب‌تر، در دسترس بودن و امكان توليد وسيع، از اين جلبك مي‌توان به عنوان يك جايگزين مناسب براي آستاگزانتين استفاده نمود.

BACKGROUND: Microalgae Dunaliella salina is a national source of carotenoids which can be used in aquaculture, meanwhile synthetic Astaxanthin is very expensive for use in aquaculture and several attempts have been made to find alternatives for Astaxanthin. OBJECTIVES: The purpose of this study is to investigate the effect of oral administration of Astaxanthin and D.salina on skin carotenoid level, skin and fins coloration as well as lipid peroxidation of muscles in H.severus. METHODS: One hundred and thirty five H.severus weighing 27±0.5g were randomly divided to three groups in triplicate: Groups 1 (G1) was fed with basal diet, group 2 (G2) and group 3 (G3) were fed with basal diet supplemented with 200 mg kg-1 D.salina or Astaxanthin respectively. After 6 weeks, digital photo were taken from 15 fishes of each group and skin and muscles samples were taken after euthanasia. Skin beta carotene rate, lipid peroxidation of muscle (based on Malondialdehyde activity) as well as skin and fins coloration pattern (a*, b*, Hue, L* and Chroma) were compared among groups. RESULTS: Skin beta-carotene rate significantly increased in G2 and G3 compare to G1 but, Lipid peroxidation rate were decreased in G2 and G3 compare to control (p < 0.05). Although some improvement in color quality were observed in trunk area, there was no significant difference in color indicators among the groups (p > 0.05). In the fin areas a* value significantly increased in G2 and G3 compare to control also Hue and b* value significantly decreased in G2 and G3 compare to control (p < 0.05). Chroma significantly increased in G3 compared with other (p < 0.05). No significant difference were observed in L* between the groups (p > 0.05). CONCLUSIONS: Although the effect of Astaxanthin on skin carotenoid level and skin and fins coloration was better compared with D. salina. However, because of reasonable price, wide availability and the production of Dunaliella salina, it can be used as an alternative for Astaxanthin.