مقايسه راهبردهاي مقابله‌اي دختران فراري و عادي

Comparison of Coping Strategies of Runaway and Non-runaway Girls

اين پژوهش كه با هدف بررسي تفاوت دختران فراري با دختران عادي در استفاده از راهبردهاي مقابله‌اي انجام شد، از نوع پس‌رويدادي است. براي انجام اين پژوهش 37 نفر از دختران فراري را كه سازمان‌هاي مرتبط در مدت اجراي پژوهش دستگير كرده و نگهداري مي‌كردند، از طريق نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. با توجه به ميانگين سني دختران فراري، 37 دختر مجرد ساكن يكي از محلات شهر شيراز كه از نظر وضعيت اجتماعي/اقتصادي جز ِ مناطق متوسط رو به پايين محسوب مي‌شدند، به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. پرسشنامه راهبردهاي مقابله‌اي (كارور و همكاران، 1989)، پرسشنامه منزلت شغلي همراه با سوالات جمعيت‌شناختي بر روي آزمودني‌ها اجرا گرديد. داده‌ها با استفاده از روش آماري كوواريانس تحليل گرديدند. نتايج نشان داد كه بين دختران فراري و دختران عادي در استفاده از راهبردهاي مقابله‌اي مساله‌محور و هيجان‌محور تفاوت معناداري وجود دارد (0001/0P < ). به اين معنا كه دختران فراري نسبت به دختران عادي در رويارويي با تنش، كمتر از راهبردهاي مساله‌محور و هيجان‌محور استفاده ‌مي‌كردند.

The present research was carried out to study the diligence of non-runaway girls in the usage of coping strategies. The type of the research is post hoc. 37 runaway girls, who were incarcerated and kept by relevant organizations, were selected via convenience sampling. Considering the mean age of the runaway girls, 37 single females residing in middle to low socioeconomic neighborhoods in Shiraz, were selected as the control group. The Coping Strategies Questionnaire (Kaver et al., 1989), Occupational Prestige Scale along with a number demographic questions was administered on the participants. The data were analyzed by applying Covariance statistical method. Results showed that there were significant differences between runaway and non-runaway girls in problem- and emotion- oriented coping strategies (P < 0.0001). It means that the runaway girls compared with the non-runaway girls, were using less problem- and emotion- oriented coping strategies in facing with stress.