كيسانيه

Kaysaniyyah

چكيده تشيع در نيم قرن اول موجوديت خود يك نهضت سياسي كاملاً عربي با تاكيد بر حقانيت حضرت علي بن ابيطالب عليه‌السّلام به عنوان تنها جانشين رسول اكرم (ص) بود. از دوران امامت و خلافت حضرت علي عليه‌السّلام تا زمان وقوع واقعه كربلا در سال 61 هجري قمري شيعيان انسجام خود را حفظ كردند. پس از قيام مختار و حمايت و تبليغ وي براي امامت و مهدويت محمّد حنيفه كه در راستاي اهداف سياسي مختار صورت مي‌گرفت، اولين انشعاب در تاريخ تشيع با نام كيسانيه به وجود آمد. در طي دو قرن اول هجري قمري افراد مختلفي ازبين خاندان محمّد حنفيه، طالبيان، اهالي خراسان، كوفه و مدينه مدّعي امامت در مذهب كيساني و هدايت مردم شدند كه آخرين آنان فرزندان عبدالله بن عباس بودند. اين مقاله به تكاپو و سير تاريخي مذهب كيسانيه از قيام مختار بن ابي عبيد ثقفي تا بهره برداري بني عباس از جايگاه مذهب كيسانيه مي‌پردازد.

Abstract In its first half of the century of appearance, Shiʹism was a purely Arabic political movement with an emphasis on the rightfulness of Ali ibn Abitalib (AS) as the only Successoor the Noble Prophet (SA). The Shiʹah preserved its unity form Imam Aliʹs imamah and Khilofah period until the occurrance of the Karbala incident in 61 A.H. After the uprising of Mukhtar and his support and promotion of Muhammad Handfiyyahʹs imamah and mahdaviyyah wich were being followed in line with Mukhtarʹs personal political goals, the first split in Shiʹah history matevialized and came to be known as the Kaysaniyyah. Duving the first two centuries A.H., various individuals affiliating the meslves with the kaysani creed from amany Muhammad Hanafiyyahʹs line, the Talibites, and from amony the people of Khorasan, Kufah and Medina claimed the position of imamah and the guidance of Muslims of wham the children of Abdullah ibn Abbas were the last once. This article deals with the rise and historical curse of struggle of the Kaysaniyyah creed from Mukhtar ibn Abi-ʹUbayd Thaghafiʹs. Uprising to the Abbasid exploitation of the Kaysani position ameny the people to further their own political ends.