حاكمان خراسان و گسترش اسلام درعهد اموي

Khorasan Governors and Developing Islam in Omavi Era

توسعه اسلام در ايالت خراسان عهد اموي به عوامل متعددي بستگي داشت غازيان، مجاهدان، فقيهان، عارفان، متكلمان و زاهدان هركدام به نوعي در گروش بوميان به دين جديد موثر بودند. حاكمان خراسان هم در اين ارتباط هم تاثير مثبت و هم تاثير منفي داشتند برخي حاكمان عرب خراسان زماني كه به فكر تثبيت حكومت خويش بودند به فكر همدل شدن با بوميان و مسلمان نمودن اشراف و توسعه نفوذ خويش در بين رعايايِ نجبا بودند تا از اين طريق هم متدينين را از خود راضي نمايند و خويشتن را طرفدار گسترش اسلام نشان دهند و هم ثغور قلمرو خويش را در برابر تهاجم تركان بهتر حفظ نمايند و بر شورش هاي احتمالي داخلي نيز بتوانند غلبه كنند از طرفي در مواردي نيز حاكمان منفعت طلب به جهت حس زياده خواهي و ارجحيت درآمدهاي اقتصادي بر رشد اسلام به اجبار از نومسلمانان جزيه مي گرفتند و اصرار بر اهل ذمه بودن آنان داشتند و در اين راستا بهانه هايي مي آوردند كه باعث ارتداد بسياري از نومسلمانان شدند و عملا تاثير منفي در رشد اسلام داشتند.

Developing Islam was depended to many elements in Omavi Era in Khorasan. Natives were converted to Islam under influence of a great range of Qhazians, Mojahids, Faghihs, Arefs, Orators and Zahids. Also, Khorasan governorʹs palyed main role, some time positive and on the other time negative. Some hypocartically pretented to be a pure Muslim to unite with majority. These ones also used Islam to defend their land against Turkish attack and propaply domestic riots. On the other hands, some minor jobber governors made new Muslim paying high unfair impositions and taxes. The lattersʹs unfaithfull finantial foreces was a negative element that made some new Muslims back to apostasy. In fact, they parctically prevented developing Islam in Khorasan