بررسي عوامل موثر بر تراز تجاري ايران با شركاي عمده ي تجاري

Effective Factors of Iranʹʹs Trade Balance with its Main Trade Partners

از آن جا كه متكي بودن اقتصاد ايران به درآمدهاي نفتي، موجب آسيب پذيري اقتصاد كشور از نوسان ها و شوك هاي خارجي و در نتيجه، بحرانهاي ارزي مي شود، بر لزوم افزايش صادرات غيرنفتي و تنوع بخشي صادرات تاكيد شده است. لذا بررسي تراز تجاري ايران با شركاي عمده آن كه روي هم بيشترين ميزان صادرات غيرنفتي را از ايران داشته اند،حايز اهميت است. در اين مطالعه، عوامل موثر بر تراز تجاري ايران در قالب داده هاي تجميعي شش شريك عمده تجاري كشور طي دوره ي زماني 1358-1388، بر مبناي تعميم الگوي اسكويي و بروكز(1999) و با استفاده از روش ARDL مبتني بر پسران و همكاران(2001) مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج بيانگر آن است كه توليد ناخالص داخلي ايران و فراريت نرخ ارز تاثير منفي و توليد ناخالص داخلي تجميعي شش شريك عمده ي تجاري ايران به همراه نرخ ارز، تاثير مثبت بر تراز تجاري ايران مي گذارند.

As the economy of Iranʹs dependence on oil revenues turns the countryʹs economy vulnerable to foreign fluctuations and shocks resulting in exchange rate crises, it is highly recommended to promote non-oil exports. Therefore, the factors effective on Iranʹs trade balance with its main trade partners, getting the highest amounts of Iranʹs non-oil exports are pivotal. This article is to study the factors influencing Iranʹs trade balance in the form of integrated data on six major trade partners of Iran within the period 1979-2009 based on Bahmani-Oskooee & Brooks model (1999) via ARDL method on the basis of Pesaran and et al. (2001). The results indicate that Iranʹs GDP and Exchange Rate Volatility have negative impact on Iranʹs trade balance while Iranʹs six major trade partnersʹ integrated GDP and the exchange rates have positive influence on it.