مقايسه دقت تشخيص اولتراسونوگرافي و راديولوژي در بررسي روند التيام نقيصه‌هاي استخواني با اندازه بحراني در استخوان زنداعلي در خرگوش

Comparison of diagnostic accuracy of ultrasonography and radiology in radial critical-sized defects healing process in rabbit

زمينه مطالعه: التيام نقيصه‌هاي استخواني با اندازه بحراني يكي از چالش‌هاي مهمي است كه متخصصين ارتوپدي با آن مواجه‌اند. براي بررسي روند التيام استخوان معمولاً از راديوگرافي ساده استفاده مي‌شود. راديولوژي مكرر داراي عوارض جانبي بوده و تحقيقات اخير نشان‌دهنده تشخيص زودهنگام نشانه‌هاي التيام استخوان به‌وسيله اولتراسونوگرافي ‌است. هدف:‌ ‌هدف از اين مطالعه بررسي دقت تشخيص راديولوژي و اولتراسونوگرافي در روند التيام نقيصه‌هاي استخواني با اندازه بحراني است. روش كار: در اين مطالعه از 16 سر خرگوش سفيد نيوزيلندي استفاده شد. مدل نقيصه استخواني با اندازه بحراني در استخوان زند اعلي به روش استاندارد و با طول نقيصه mm 15 ايجاد گرديد و بعد از گذشت 12 هفته از ايجاد نقيصه مورد بررسي راديوگرافي و اولتراسونوگرافي قرار گرفت. در صورت وجود تناقض بين يافته‌هاي دو روش، براي تعيين اينكه كدام روش از دقت بيشتري بـرخـوردار اسـت نتـايـج هيستـوپـاتـولـوژي حاصل از نمونه‌برداري در همان روز مورد استفاده قرار گرفت. نتايج: در 15 مورد از 16 خرگوش، نتايج اولتـراسـونـوگـرافـي تـوسط راديـولـوژي تـاييـد شـد و تنهـا در يـك مـورد نـاهمخـواني بين دو روش وجود داشت. در اين مورد، راديوگرافي دال بر عــدم‌جــوش‌خــوردگــي از نــوع آتــروفـيــك بــود ولــي اولـتــراسـونـوگـرافـي نشـان‌دهنـده پـر شـدن نقيصـه و وجـود يـك آرتيفكـت انعكـاسـي ‌(Reverberation artifact) در زير آن بود. در مقاطع بافت شناسي نمونه مورد نظر ماتريكس استخواني با سلولاريتي بالا و كلسيفيكاسيون در برخي مناطق ديده مي‌شد كه تاييدكننده نتايج اولتراسونوگرافي بود. نتيجه‌گيري‌نهايي: ‌نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه در تصويربرداري تشخيصي از نقيصه‌هاي استخواني با اندازه بحراني، در اغلب موارد نتايج اولتراسونوگرافي و راديوگرافي هم‌خواني داشته و حتي بررسي اولتراسونوگرافي دقيق‌تر اسـت. علاوه براين، در صورت مشاهده آرتيفكت انعكاسي در محل نقيصه و عدم مشاهده نشانه‌اي از التيام در راديوگراف، اين آرتيفكت مي‌تواند نشان‌دهنده ماتريكس استخواني باشد

BACKGROUND: Healing of Critical-Sized Defects (CSDs) is one of the major challenges facing orthopedic surgeons. To assess the bone healing process usually plain radiography is used. Serial radiography results in certain side effects and recent findings are indicating the early detection of bone healing via ultrasonography. Objectives: The purpose of current study is to compare the diagnostic accuracy of radiography and ultrasonography in healing process of radial CSDs in rabbit. Methods: Sixteen New Zealand White Rabbits were used in this study. The radial CSDs of 15 mm size were created in a routine surgical procedure described previously and the two diagnostic tools were compared 12 weeks post-surgery. In case of obtaining different results from radiology and ultrasonography, to determine which diagnostic imaging method is of more accuracy, the histopathologic results of samples from the same day were used. Results: In 15 cases of 16, ultrasonography findings were confirmed by radiography and only in one case they were in contradiction, in which radiographs showed an Atrophic Nonunion while Ultrasound detected an outstanding filled defect with a reverberation artifact underneath. In histopathology, the defect was filled with an osteoid matrix of high cellularity and calcification was obvious in some regions, confirming the ultrasound results. Conclusions: This study indicates that in diagnostic imaging of CSDs, the ultrasonography and radiography are usually consonant and even ultrasound is more accurate than radiology. In addition, in case of detection of a reverberation artifact and lack of any healing-related finding in radiography, this artifact may be an indication of osteoid matrix formation.