بيماريزايي استرپتوكوكوس اينيايي در بچه ماهيان تاسماهي ايراني

Pathogenicity of Streptococcus iniae in Persian sturgeon (Acipenser persicus) fingerling

زمينه مطالعه: استرپتوكوكوزيس با عامل استرپتوكوكوس اينيايي يكي از بيماريهاي مهم صنعت آبزي پروري در مناطق مختلف دنيا مي‌باشد. هدف: هدف از اين مطالعه ارزيابي تجربي بيماريزايي استرپتوكوكوس اينيايي در بچه تاسماهي ايراني با روش‌هاي تزريق داخل صفاقي و داخل عضلاني مي‌باشد. روش كار: از بچه تاسماهي ايراني به تعداد 400 عدد و با دامنه وزني g3 ± 17 استفاده شد. به‌طوري كه براي هريك از روش‌هاي تزريق عضلاني وصفاقي تعداد 5 گروه ماهي در دو تكرار در نظر گرفته شد، (هر كدام از گروه‌ها نيز شامل 12 ماهي.) غلظت باكتري براي تيمارهاي هر دو روش تـزريقي شامل: 102‌×‌ 7/4، 103‌×‌ 7/4، 104‌×‌ 7/4 ‚105‌×‌ 7/4، 106‌×‌ 7/4 سلول به ازاي هر ماهي بود. گروه‌هاي شاهد نيز تنها با سرم فيزيولوژي استريل حاوي 9/0%، به ميزانmL 1/0 به ازاي هر ماهي مورد تزريق قرار گرفتند. نتايج: بر اساس نتايج در گروه‌هاي تيمار، تلفات پس از 24 ساعت آغاز و علايم سستي و بيحالي، شناي مارپيچي، خونريزي‌هاي سرسوزني در نقاط مختلف بدن بخصوص در قاعده باله‌ها و پلاك‌هاي استخواني ونيز در زير پوزه‌ها بخصوص در قاعده سبيلك‌ها، متورم شدن و خونريزي و برآمدگي ناحيه مخرج، پرخوني والتهاب در قسمت‌هاي انتهايي روده و تجمع مايع خوني، آب آوردگي شديد كليه‌ها، اسكليوزيس و لوردوزيس و نيز خونريزي‌هاي سر سوزني در چشم در اكثر نمونه‌هاي تلف شده مشاهده شد. گروه‌هاي شاهد فاقد هر گونه تلفات تا 14 روز پس از آزمايش بودند. در اين مطالعه دوز ‌50LD در روش تزريق داخل صفاقي در زمان‌هاي 48 سـاعـت، 72 ساعت و 96 ساعت به ترتيب: 106×‌ 7/3، 103‌×‌ 8 و103‌×‌ 1/1 سلول باكتري به ازاي هرماهي محاسبه گرديد، در حالي‌كه ميزان ‌50LDدر روش تزريق عضلاني به ترتيب 105‌×‌ 4/6، 103‌×‌ 8/1 و 10 ‌×‌ 85/4 سلول باكتري به ازاي هر ماهي محاسبه شد كه از نظر آماري داراي اختلاف معني‌داري بود‌(5‌0/0p < ‌.) نتيجه‌گيري نهايي: نتايج حاصل ازاين مطالعه نشان مي‌دهد كه بچه تاسماهي ايراني دربرابر استرپتوكوكوس اينيايي‌ ‌ازحساسيت بالايي برخوردار است.

BACKGROUND: Streptococcosis caused by Streptococcus iniae is one the most important bacterial diseases in aquaculture industry worldwide. Objectives: This study was aimed to assess the experimental pathogenicity of Streptococcus iniae in Persian sturgeon (Acipenser persicus) fingerling. Methods: A number of 400 Persian sturgeon (Acipenser persicus) fingerling weighting 17±3 g were used. Fish were challenged with a virulent strain of Streptococcus iniae via both intraperitoneal and intramuscular injections at dosage of 4.7×106, 4.7×105 , 4.7×104, 4.7×103, 4.7×102 cells/fish. Each treatment group included 12 fish in two replicates. Control fish received 0.1 mL per fish sterile normal saline (0.9% NaCl). Results: Clinically mortality started after 24 hours post-challenge and the affected fish showed listless, spiral swimming, spot haemorrhages on different parts of bodies particularly at the base of fins, the lateral line around the bone columns, on the base of barbells, mouth and around anal area. Also signs of abdominal distention, hyperemia of intestine, accumulation of bloody fluid in abdominal cavity, lordosis and scoliosis as well as hemorrhages in eyes were seen. The lethal concentration (LD50) of intraperitoneal injection was calculated 1.1×103, 8×103, 3.7×106 cells/fish after 48, 72 and 96 hours post-challenge, respectively. The LD50 of intramuscular injection was 4.8×102, 1.8×103 and 6.4×105 cells/fish at 48, 72 and 96 hours post-challenge, respectively (p < 0.05). No mortality or abnormal signs was seen in control fish up to 14 days post-experiment. Conclusions: The results of this study showed that Parisian sturgeon fingerling is highly susceptible to Streptococcosis.