تاثير شاخص توده بدني بر زمان واكنش و پاسخ سالمندان فعال و غيرفعال

The Effect of Body Mass Index on Reaction Time and Response Time of the Active and Inactive Elderly

سالمندي دوران حساسي از زندگي است و توجه به مسايل و نيازهاي اين مرحله يك ضرورت اجتماعي است. هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير شاخص توده بدني روي زمان واكنش و پاسخ سالمندان فعال و غيرفعال بود. روش پژوهش علّي- مقايسه اي و جامعه آماري آن شامل سالمندان شهرستان مهاباد بود كه از ميان آنها 60 نفر به طور داوطلبانه انتخاب شدند و در دو گروه فعال و غيرفعال قرار گرفتند. پس از تعيين سطوح شاخص توده بدني، آزمودني هاي هر گروه به سه سطح پايين، متوسط و بالاي شاخص توده بدني تقسيم شده و زمان واكنش و پاسخ آنها اندازه گيري شد. نتايج آزمون T مستقل نشان داد كه گروه فعال نسبت به گروه غيرفعال زمان واكنش (000/0P=) و پاسخ (000/0P=) كوتاه تري دارند. از سوي ديگر، نتايج آزمون تحليل واريانس يك طرفه براي مقايسه زمان واكنش سالمندان دو گروه فعال (623/0P=) و غيرفعال (115/0P=) در سطوح مختلف BMI تفاوت معني داري را نشان نداد. در مورد زمان پاسخ نيز، آزمون تحليل واريانس يكطرفه نشان داد كه تفاوت بين آزمودني هاي گروه فعال (576/0P=) معنادار نبود، اما تفاوت بين آزمودني هاي گروه غيرفعال (000/0P=) از نظر آماري معنادار بود. آزمون تعقيبي توكي براي گروه غيرفعال نشان داد كه زمان پاسخ افراد با BMI پايين به طور معناداري كوتاه تر از دو سطح متوسط (001/0P=) و بالاي (000/0P=) BMI بود. اما تفاوت بين افراد با BMI متوسط و بالا (669/0P=) از نظر آماري معنادار نبود. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه افراد غيرفعال با سطح پايين BMI، زمان پاسخ كوتاه تري نسبت به افراد با سطوح BMI بالاتر دارند. در نتيجه شاخص توده بدن عامل موثري در زمان پاسخ سالمندان است و سالمندان بايد از طريق پرداختن به فعاليت هاي بدني، BMI خود را در حد مطلوب حفظ كنند.

Aging is a crucial period in human life and it is a social necessity to pay attention to the issues and needs of this stage of life. The aim of the current study was to study the effect of Body Mass Index (BMI) on reaction time and response time of the active and inactive elderly. The research method was causal-comparative and its statistical population consisted of the elderly from Mahabad city and 60 subjects were voluntarily selected and assigned to two active and inactive groups. After determining the levels of BMI, subjects of each group were divided into three levels of low, medium and high BMI and their reaction time and response time were measured. The results of t test showed that the reaction time (P=0.000) and response time (P=0.000) of the active group were significantly shorter than the inactive group. On the other hand, the results of one-way ANOVA test (to compare the reaction time between active (P=0.623) and inactive (P=0.115) elderly at different levels of BMI) showed no significant difference. For the response time, the results of one-way ANOVA showed no significant difference among active elderly (P=0.576), but there was a statistically significant difference among the inactive elderly (P=0.000). Tukey post hoc test showed that in the inactive group, those subjects with low BMI had significantly shorter response time than the subjects with medium (P=0.001) and high (P=0.000) levels of BMI. The difference between the subjects with medium and high BMI levels (P=0.669) was not significant. The results of this study showed that those individuals with low level of BMI had shorter response time than those with higher level of BMI. Overall, BMI is an effective factor for the elderlyʹs response time and the elderly should desirably maintain their BMI by sufficient physical activity.