ترجيح دانشجويان ايراني نسبت به كاربرد خوش‌گويي در زبان فارسي با استفاده از روش دلفي با در نظر گرفتن متغيرهاي زيستي، اجتماعي- فرهنگي و تحصيلي

Iranian Students’ Preferences toward the Use of Euphemism in Persian Measured through Delphi Method Regarding Biological, Socio-Cultural and Educational Variables

هدف اين پژوهش، نخست بررسي ترجيح دانشجويان ايراني در كاربرد خوش‌گوييات در زبان فارسي است و در مرتبه دوم، تاثير عوامل زيستي، اجتماعي-فرهنگي و تحصيلي در به كارگيري خوش‌گوييات است. اين پژوهش با استفاده از روش دلفي انجام گرديد؛ براي اين منظور جهت گردآوري اطلاعات، از دو نوع پرسشنامه باز و سازمان يافته استفاده شد. تعداد 130 نفر دانشجوي زن و مرد در دو مقطع تحصيلي كارشناسي و كارشناسي ارشد از ميان رشته هاي تحصيلي علوم پايه و علوم انساني با گويش هاي فارسي، تركي، لري و كردي جهت پاسخگويي به پرسشنامه هاي تدوين شده، انتخاب شدند. سپس ترجيح شركت‌كنندگان نسبت به واژه هاي خوش‌گويي (به گويانه) با در نظر گرفتن متغيرهاي زيستي، اجتماعي-فرهنگي و تحصيلي نظير جنسيت، زبان مادري، محل تولد و رشته تحصيلي آنان بررسي گرديد. اطلاعات گردآوري شده از پرسشنامه دوم با استفاده از نرم افزار آماري SPSS تجزيه و تحليل شد. نتايج به دست آمده از ترجيح دانشجويان فارسي زبان در به كارگيري واژه هاي به گويانه در زبان فارسي حكايت مي‌كند. همچنين نتايج آماري در مواردي، اختلافات معني داري را بين جنسيت، گويش هاي مختلف، رشته‌هاي تحصيلي و محل تولد دانشجويان و ترجيح آن‌ها در كاربرد حسن تعبير نشان داد.

The overall objective of this study is to investigate the Iranian studentsʹ attitudes toward the use of euphemism in Persian by means of Delphi method regarding biological, socio-cultural and educational variables including: gender, native language, place of birth and academic major. We begin with some definitions and examples of different types of euphemism. Data elicitation procedure was through Delphi method. Two researcher-made questionnaires, an open questionnaire and a closed one were given to 130, male and female university students. The subjects were native speakers of Farsi, Turkish, Lori and Kurdish, majoring in humanities and fundamental sciences. The findings indicated university studentsʹ positive attitudes toward the use of Persian euphemism. Furthermore, in some cases the results of the study showed a significant difference among the students with different genders, dialects, places of birth and majors in the use of euphemism.