بررسي ادعاي ولادت مهدي موعود در آخرالزمان، در روايت ام هاني (با تاكيد بر نقد ادعاي بهاييت)

Apocalypse in UmmaHáni’s tradition (with an Emphasis on Baha’ie’s Claim’ Assessment)

از شگردهاي فرقه‌هاي انحرافي، بهره‌گيري از روايات، در جهت تثبيت اغراض فرقه‌اي است. ابوالفضل گلپايگاني، مبلغ بهاييت در كتاب «فرايد»، در بيان روايات مبشر ظهور «باب»، به روايتي از ام هاني تمسك مي كند و اين روايت را كه بر تعبير «مولود في آخر الزمان» در حق حضرت مهدي? مشتمل است؛ بر ادعاي سيد علي محمد شيرازي، ملقب به «باب» قابل تطبيق دانسته و آن را از اشارات ظهور و آيتي بر حقانيت ادعاي وي شمرده است. در اين مقاله با روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي ادعاي مذكور پرداخته شده است. با تحليل سندي و محتوايي اين روايت و در نظر گرفتن دو روايت ديگر از ام هاني كه همگي مشابه و در ذيل آيه 15 و 16 سوره تكوير وارد شده‌ است؛ و با در نظر گرفتن معناي تعبير «آخرالزمان»؛ اين نكته حاصل شد كه اين روايت بر حضرت حجت? قابل تطبيق است؛ در غير اين‌ صورت، در تعارض با دو روايت ديگر فاقد ارزش استناد علمي خواهد بود.

One of the techniques of deviant sects is using the narratives in order to stabilize their own sectarian purposes. AbolfazlGolp?yeg?ni, the missionary of Baha’I, in his book “Far?’ed”, adheres to UmmaH?ni’s narration, one of which bear the good news of the advent of B?b and considers this narration, which includes the interpretation of “the born in the Apocalypse” for Imam Mahdi, conformable to the claims of Seyyed Ali Mohammad Shirazi, known as “B?b” and as a signal for his advent and a sign for the legitimacy of his claim. In this paper, by the use of descriptive-analytic method we investigate the above-mentioned claim.By analyzing its authority and content and with considering the other two narrations by UmmeH?ni which are all similar and narrated following the verses 15 and 16 of surah “Takwir” and by comparing this narration and considering the meaning of the interpretation of “Apocalapse”, this result is gained that this narration is conformable to Imam Mahdi; otherwise, it contradicts the other two narrations and lacks the scientific citation.