بررسي مهارتهاي ارتباطي كارورزان ،دستياران و اعضا هييت علمي باليني دانشگاه علوم پزشكي گيلان در سال 1382

The Interns, Residents and Faculty Membersʹʹ Knowledge and Attitudes toward Communication Skills

مقدمه: توانايي برقراري ارتباط براي يك پزشك اهميتي همسنگ با دانش پزشكي او دارد. اين مطالعه به ارزيابي آگاهي و نگرش كارورزان،دستياران و اعضا هيات علمي باليني دانشگاه علوم پزشكي گيلان در مورد مهارتهاي ارتباطي به منظور تدوين برنامه هاي مناسب براي ارتقا اين مهارت پرداخته است. روش و ابزار: مطالعه مقطعي حاضر باانتخاب نمونه اي 175 نفره به شيوه سهميه اي و متوالي در تابستان سال 1382 انجام شد. براي ارزيابي آگاهي و نگرش افراد نسبت به مهارتهاي ارتباطي از پرسشنامه اي چند جوابي استفاده شد . روايي محتوايي و صوري آن به تاييد كارشناسان آموزش پزشكي رسيد و پايايي آن به شيوه دو نيم سازي مورد آزمون و تاييد قرار گرفت . پرسشنامه توسط مجريان در اختيار افراد مورد مطالعه قرار گرفت و به شكل خود ايفا تكميل و بدون درج نام جمع آوري گرديد . داده هاي حاصله توسط نرم افزار آماري SPSS و در سطح معني داري 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت . يافته ها: نمونه مورد بررسي شامل 64 كارورز ، 26 دستيار و 85 عضو هيات علمي بوده است.در بررسي كلي 5/65 درصد افراد مورد مطالعه نگرش مثبت ضعيف نسبت به مهارتهاي ارتباطي داشته اند. در بررسي تفكيكي 56% اعضا هيات علمي76% دستياران و 57% كارورزان نگرش مثبت ضعيف داشته اند. ( 011/0P < ) ميانگين نمرات آگاهي از مرجع 25 نمره درسه گروه فوق به ترتيب 3/2? 24/8 ،6/2? 78/8 و 3/2?7/5 بوده است(001/0 > P) در بررسي عوامل زمينه اي سن، تاهل،سابقه مطب داري وجنس فقط عامل سابقه مطب داري داراي ارتباط معني دار و مثبت با نمرات آگاهي و نگرش افراد بوده است. (03/0P < ) نتيجه گيري: آگاهي اندك افراد مورد مطالعه نسبت به مهارتهاي ارتباطي و نگرش مثبت ضعيف آنها نشانگر عدم توجه به مقوله مهارتهاي ارتباطي در آموزش پزشكي رايج كشور است . لذا پيشنهاد مي شود كه آموزش اين مهارتها در محتواي برنامه درسي دانشكده هاي پزشكي گنجانده شود.

Introduction: Having the ability of making communication is important as much as the physicianʹs knowledge. This research has studied about the Guilan medical university interns, residents and faculty membersʹ attitudes toward communication skills considering finding perfect methods to improve the mentioned Skills. Methods: In This cross –sectional study 175 cases has been chose by quota and sequential sampling. A multiple choice questionnaire has been used for evaluating the individualsʹ attitude toward communication skills. Its face and content validity has been approved and its reliability has been performed by split – halves method (p < .05). Collected data have been analyzed by the SPSS software. Results: Our samples were included of 64 interns, 26 residents and 85 faculty members. Totally, 65.5 percent of the individualsʹ had a weakly positive attitude toward communication skills. In the disjunctive analysis 56, 76 and 57 percent of respectively faculty members, residents and interns had weakly positive attitudes (P < .011). The mean scores of knowledge of three mentioned groups respectively have been 8.24±2.3, 8.78± 2.6 and 5.7 ± 2.3 (P < .001). Considering demographic characteristics only history of having a clinic has had a significant and positive relationship with individualsʹ scores of knowledge and attitude toward communication skills (P < .03). Conclusion: Under studied cases little knowledge about communication skills and their positive attitude demonstrate lack of paying attention to the field of communication skills in our country .Therefore teaching these skills is suggested to be inserted in educational content for general practitioners. KeywordS: knowledge, attitude, communication skills, intern, resident, faculty member