شيخ طوسي و روش هاي نقد حديث در تهذيبين

ShaykhTusi and Methods of Criticism of Hadith in Tahdhib and Istibsar

روايات معصومان (ع) به عنوان دومين منبع اساسي كشف و تبيين معارف الهي دين اسلام پس از قرآن، در مجموعه هاي روايي براي ما به يادگار مانده و در گذر زمان به دلايل گوناگون اين روايات از تحريف و تغيير مصون نمانده است. لذا محدّثان و دانشوران مسلمان با بهره مندي از رهنمودهاي قرآن و ارشادهاي معصومان (ع) و براهين عقلي و ... در زدودن ابهامات و آسيب شناسي روايات همّت گمارده اند. شيخ طوسي از جمله محدّثاني است كه در اين راه گام برداشته است. وي دو اثر ارزشمند خود؛ يعني «تهذيب الاحكام» و «الاستبصار فيما اختلف من الاخبار» را به منظور دفاع از كيان مذهب و رفع شبهه تعارض و تخالف ميان روايات معصومان (ع) تدوين نمود. وي بدين منظور تلاش نمود تا حدّ امكان به جمع روايات به ظاهر متعارض بپردازد؛ اما در صورتي كه تعارض روايتي با ساير اخبار به گونه‌اي باشد كه امكان جمع آن ها وجود نداشته باشد، به ضعف روايت از حيث سند و متن پرداخته است. وي در مواردي با بررسي حال راويان و چگونگي طريق به ضعف روايت اشاره كرده و در مواردي متن روايت را به سبب مخالفت با قرآن، سنّت و اجماع و گاه به دليل شذوذ، بي اعتبار دانسته است.

Traditions of the infallible Imams as the second principal source of revealing and explaining divine teachings of Islam next to the Quran are handed down to us in the form of Hadith collections. However, these traditions have not been safeguarded from alteration and distortion during ages. Thus traditionists and Muslim scholars have eliminated ambiguities in the process of pathology of traditions benefitting from Quranic guidelines, infallibles directions, and intellectual arguments. ShaykhTusi is one of the traditionists having taken some steps in this field. He authored his two valuable works, i.e. Tahdhib al- Ahkam and Al- Istibsar fi Makhtulifa min al Akhbar in order to defend religious precepts and eliminate the spurious argument on the conflict between traditions of the infallible. To reach this objective, he endeavored to reconcile between seemingly conflicting traditions as far as possible. However, if the conflict was not removable by reconciliation, he indicated the weakness of the tradition in terms of the chain of transmission and the text. He considered the tradition as a weak one based on his study of the character of transmitters and the quality of the chain of transmission. In addition, he occasionally regarded the texts of some traditions as inauthentic due to their disagreement with the Quran, the Sunnah, and Ijma, and in some cases because of their rarity and irregularity.