تكانش گري و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در بيماران مبتلا به اختلالات دو قطبي و افسردگي اساسي

Impulsivity and cognitive emotion regulation strategies in patients with bipolar- and major depressive disorders

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي تكانش گري و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در بيماران مبتلا به اختلال دو قطبي و اختلال افسردگي اساسي بود. روش: در اين پژوهش از بين مراجعه كنندگان به بيمارستان امام حسين، به روش نمونه گيري در دسترس، 50 بيمار كه شامل 25 بيمار دوقطبي (11 زن و 14 مرد) و 25 بيمار افسرده (15 زن و 10 مرد) بود انتخاب شدند . گروه كنترل را 25 شركت كننده بهنجار (13 زن و 12 مرد) تشكيل مي دادند كه از نظر متغيرهاي جمعيت شناختي همانند سن، ميزان تحصيلات، وضعيت تاهل با گروه بيماران همتاسازي شده بودند. براي جمع آوري داده ها، از دو پرسش نامه نظم جويي شناختي هيجان -فرم كوتاه (CERQ-short) و تكانش گري بارت (BIS-11) استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان دادند كه ميانگين نمرات بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي و افسردگي اساسي در هر سه بعد شناختي/ توجّهي، حركتي و بي‌برنامگي تكانش گري بيشتر از گروه كنترل سالم است، در حالي كه بين دو گروه بيمار در اين ابعاد تفاوت معنادار وجود ندارد. در راهبردهاي ناسازگارانه تنظيم شناختي ملامت خويش، نشخوارگري و فاجعه سازي نمرات دو گروه بيمار بيشتر از گروه كنترل بود. در راهبرد ملامت ديگران و پذيرش، بين سه گروه تفاوت معناداري مشاهده نشد، اما در راهبردهاي سازگارانه تمركز مجدد بر برنامه ريزي، ارزيابي مجدد مثبت و ديدگاه گيري و تمركز مجدد مثبت، تفاوت معناداري مشاهده شد. نتيجه گيري: اين يافته ها بر اهميت نقش تكانش گري و راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در اختلال دوقطبي و اختلال افسردگي اساسي تاكيد دارند

Introduction: The aim of the present study was to examine the impulsivity and cognitive emotion regulation strategies among patients with bipolar- and major depressive disorders. Method: This investigation recruited 50 patients including 25 patients with bipolar disorder (11 females, and 14 males) and 25 patients with major depression (15 females, and 10 males), who presented to Imam Hossein Psychiatric Center, using the convenience sampling method. Our control group comprised 25 healthy participants (13 females, and 12 males) matched for age, education and marital status to patients group. To collect data, Cognitive Emotion Regulation Questionnaire (CERQ-short) and Barratt Impulsiveness Scale (BIS-11), were administered. Results: Our findings showed a higher score in both patient groups than the healthy controls with regard to attentional/cognitive impulsivity, motor impulsivity and non-planning. Meanwhile, there were no significant differences in such indices between the two patient groups. In addition, both patient groups scored higher than healthy controls in maladaptive cognitive emotion regulation strategies including self-blame, rumination and catastrophizing. Whereas, there were no significant differences in other-blaming and acceptance strategies among the three groups. In adaptive emotion regulation strategies of refocus-on-planning, positive reappraisal, putting into Perspective and positive refocusing there were significant differences amongst the three groups. Conclusion: These findings reemphasize on the importance of the role of the impulsivity and cognitive emotion regulation strategies in bipolar- and major depressive disorders.