بررسي رابطه ميان هوش هيجاني و فرسودگي شغلي كاركنان بيمارستان امام سجاد)ع( تهران

The Relationship between Occupational Burnout and Emotional Intelligence among Imam Sajjad(A) Hospital Staffs in Tehran

مقدمه: در دنياي معاصر امروز يكي از مهمترين عوامل كاهش دهنده كارايي فردي و بهرهوري سازماني كه ميتواند سلامت نيروي كار انساني را نيز به خطر بياندازد، سندروم فرسودگي شغلي است كه به ويژه در مراكز بهداشتي- درماني كه پرسنل آن با عوامل استرسزاي زيادي از قبيل نوبت كاري، برخورد با بيماران بد حال و قرارگيري در موقعيتهاي اضطراري و اورژانسي و ابهام نقش مواجه ميباشند، بسيار شايع است. در اين ميان اهميت بعضي از فاكتورهاي شخصيتي از قبيل هوش هيجاني در كاهش بروز اين سندروم حايز اهميت ميباشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه ميان فرسودگي شغلي و هوش هيجاني در ميان پرسنل بيمارستاني انجام گرفت. مواد و روشها: اين پژوهش به صورت مقطعي و در نمونهايي به حجم 200 نفر از كاركنان بيمارستان امام سجاد(ع) در شهر تهران صورت گرفت. دادهها با استفاده از پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاخ و جكسون و پرسشنامه هوش هيجاني سيبريا شرينگ جمعآوري و در كنار اطلاعات جمعيت شناختي بررسي شد. نرم افزار آماري SPSS 17 و آزمون همبستگي پيرسون براي تجزيه و تحليل دادههاي آماري مورد استفاده قرار گرفت. يافتهها: در اين مطالعه 200 نفر شركت نمودند كه 122 نفر آنها زن و 78 نفر مرد بودند. يافتههاي به دست آمده حاكي از وجود رابطه همبستگي منفي و معنادار ميان هوش هيجاني و فرسودگي شغلي بود (05/0p?0). همچنين مشاهده شد كه زنان نسبت به مردان از هوش هيجاني بالاتر برخوردار بوده و ميزان فرسودگي شغلي در آنها كمتر است. نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه هوش هيجاني ميتواند به عنوان يك عامل در كاهش ميزان فرسودگي شغلي پرسنل بيمارستاني موثر باشد. اين نتيجه بدان جهت اهميت دارد كه هوش هيجاني كه مولفه شخصيتي است كه ميتوان آن را با آموزش افزايش داد. بنابراين يكي از راهكارهاي كاهش ميزان بروز و شدت سندروم فرسودگي شغلي در كاركنان مراكز بهداشتي-درماني ميتواند برگزاري دورههايي با هدف بهبود مهارتهاي مرتبط با هوش هيجاني باشد.

Background: In today’s contemporary world, one of the most important factors in reducing individual performance and organizational productivity is burnout syndrome that could threaten the health of employees in work places particularly in health centers where they face many stressors such as shift work, ill patients and emergency situations and role ambiguity. But some of the personality factors such as emotional intelligence are important in reducing the incidence of this syndrome. The aim of this study was to determine the relationship between occupational burnout and emotional intelligence among hospital staffs. Methods and Materials: This cross-sectional study was conducted with a sample of 200 individuals from Imam Sajjad Hospital staffs. Instruments applied for data collection were Maslach & Jackson questionnaire to assess occupational burnout and Sibria Shiring questionnaire to measure emotional intelligence as well as checklist for demographic factors. Pearson correlation was used in SPSS 17 for data analysis. Results: The sample comprised 200 nurses included 122 women and 78 men. We found that there were significant negative relationships between occupational burnout and emotional intelligence (p? 0.05). In comparison to men, women achieved higher score for emotional intelligence and lower ones in occupational burnout scale. Conclusion: The results of the present study indicated that emotional intelligence can effectively reduce occupational burnout among hospital staff. This result is important because emotional intelligence is one of the personality components that can be increased with training. Therefore, holding courses with the aim of improving emotional intelligence skills can significantly decrease the incidence and severity of burnout syndrome among health care employees.