اثربخشي اميددرماني گروهي بر بهزيستي ذهني، پذيرش و نشخوار فكري بيماران HIV مثبت

The effect of Group Hope Therapy on subjective wellbeing, acceptance and rumination in HIV+ patients

زمينه: مردان و زنان مبتلا به ويروس ايدز، مشكلات ويژه اي را در زمينه هاي جسماني، رواني و اجتماعي تحمل مي كنند. هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي اميد درماني گروهي بر بهزيستي ذهني، پذيرش و نشخوار فكري بيماران HIV مثبت بود. روش ها: پژوهش حاضر از نوع كارآزمايي باليني و با پيش آزمون- پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به ويروس ايدز بود كه به مركز مشاوره و درمان بيماري هاي رفتاري شهر تبريز مراجعه كرده بودند. نمونه‌ها به‌روش در دسترس جهت شركت در پژوهش انتخاب شدند. تعداد 30 نفر از بين جامعه موردنظر كه از شرايط پژوهش براساس ملاك هاي ورود به پژوهش برخوردار باشند، انتخاب شده و به‌صورت تصادفي در يكي از دو گروه (گروه گواه و آزمايش) جاي داده شدند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس بهزيستي روان شناختي ريف و خرده مقياس هاي پذيرش و تمركز بر فكر پرسشنامه راهبردهاي تنظيم هيجان بودند. گروه آزمايش در 8 جلسه تحت اميد درماني گروهي (متغير مستقل) قرار گرفتند. نتايج با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيري و نرم افزار SPSS 19 تحليل شد. يافته ها: يافته هاي حاصل از تحليل كوواريانس چندمتغيري (مانكوا) نشان داد كه اميد درماني گروهي در افزايش بهزيستي روان‌شناختي و پذيرش و كاهش نشخوار فكري در بيماران HIV مثبت موثر بوده است (001/0P < ). نتيجه گيري: به نظر مي رسد اميد درماني مي تواند به‌عنوان درماني جديد در حوزه درمان هاي حمايتي و درمان مسايل روان‌شناختي بيماران مبتلا به ايدز مفيد باشد.

Background: Women and men afflicted with HIV bear specific physical, mental and social problems. The aim of this research was to determine the effects of group hope therapy on subjective wellbeing, acceptance and rumination in HIV+ patients. Methods: The present study was a randomized clinical trial research with a pretest-posttest and control group. The study population included all the people infected with AIDS virus (HIV+) who referred to counseling and treatment center of behavioral disorders in Tabriz. The samples were selected through convenience sampling method. Total of 30 participants with the criteria for inclusion in the study were selected and randomly placed in one of the two groups (control and experimental groups). The research tools consisted of Reef Psychological Wellbeing Scale and acceptance and focus on thinking subscales of Emotion Regulation Strategies Questionnaire. The experimental group received 8 sessions of group hope therapy (independent variable). Data were analyzed by SPSS-19 software using multivariable covariance analysis (MANCOVA). Results: Results of multivariate covariance analysis (MANCOVA) showed that group hope therapy positively affected the subjective wellbeing, acceptance and rumination in HIV+ patients (P < 0.001). Conclusion: It seems hope therapy could be useful as a new treatment in domains of supportive psychological therapies in patients infected with HIV.